Pallas 2 gaat voortvarend van startDit zijn de bevindingen van onze basisspelers, met incidenteel een teamleiderlijke aanvulling. René Met zwart speelde ik op bord 1 tegen Rob Boterenbrood, die wellicht wat afgeleid was vanwege zijn hoogzwangere vrouw waardoor hij een oogje op zijn telefoon moest houden. Al was hij dit tijdens de partij al snel vergeten, zoals een goed schaker betaamt ;). De opening verliep vrij rustig, maar net toen het spannend had kunnen worden wikkelde wit af naar een eindspel, waarmee hij in feite alle kansen op voordeel verspeelde. Sterker, vanwege een wat zwakke pion op e5 en een halfopen c-lijn voor zwart, moest wit zijn best doen om het evenwicht te handhaven. Door het afwisselend spelen op enkele zwakkere punten in de witte stelling maakte hij op den duur wat foutjes, die mij eerst een pion opleverde en in de verdere afwikkeling nog één. Toen hij in tijdnood tegen een paardvorkje aan liep, geloofde hij het wel. Robbert Ik speelde met wit eens wat anders dan anders, een opzet met b3 en Lb2. Bereikte daarmee niet direct veel. Zwart miste in de beginfase gelukkig wat kansen om een klein overwicht te krijgen door scherper te vechten voor controle over e4 en e5. Wat verder in het middenspel besloot ik dameruil aan te bieden om zo het zwarte tegenspel op de koningsvleugel in te perken. Dat pakte goed uit. Mijn loperpaar tegen twee paarden bleek gecombineerd met iets meer ruimte en activiteit lastig voor zwart. Na wat geschuif sloeg een pionopmars door, viel er een kwaliteit en was voor zwart de lol er af. Martijn Vanuit een damepionopening komt er er een Philidorachtige stelling op het bord waarin beide partijen op eigen wijze en inzicht de aanval zoeken, zwart op de koningsvleugel en wit op de damevleugel. In het gevorderde middenspel laat zwart op een zeker moment kennelijk een cruciale steek vallen, als gevolg waarvan hij tegen een niet meer te repareren materiële achterstand oploopt. Gerard In een Siciliaanse Draak kwamen beide spelers ongeveer gelijk uit de opening. Op de 16e zet tastte wit echter mis, met als gevolg pionverlies en een beroerde stelling. In een later op het bord komend Dame-eindspel met 2 pionnen achter probeerde wit nog hardnekkig remise te maken door eeuwig schaak - een bekende wending in Dame-eindspelen. Deze poging liep echter spaak en toen was de nederlaag onvermijdelijk. Piet Tot en met de 13e zet ging de partij redelijk gelijk op maar ik vond wel dat mijn tegenstander veel tijd besteedde aan de partijen op de andere borden. Logisch als je tegen een veel zwakkere tegenstander speelt. Maar dit veranderde bij de 14e zet toen hij de dame van e2 naar e3 verplaatste en ik met de toren zijn paard op f3 sloeg. Toen hij ook nog i.p.v. met zijn dame met pion g2 mijn toren sloeg, kreeg ik een veel betere stelling. King Geen pionverlies, maar een tempo winnen, initiatief versterken en vooral sjabloonzetten mijden. Na de orang oetan opening veroorloofde mijn tegenstander zich zijn stukken traag te ontwikkelen en kreeg ik de gelegenheid de f-lijn te openen. Net voordat hij de stelling kon consolideren offerde ik (bijna uit stand, mijn tegenstander dacht dat ik onbedoeld een pion weggaf) een pion om een sluimerende, maar toch redelijk explosieve stelling te bereiken. Het enige dat ik daarna nog moest mijden was een sjabloonzet doen (een gezonde, goed uitziende zet uitvoeren). Op de 18e zet kon ik fraai een stukwinst forceren, al duurde het nog 40 zetten voordat het punt kon worden genoteerd. Eric De opening had kenmerken van een Italiaans eiland met Franse trekken. Mijn jeugdige tegenstander, de dertienjarige William Shakhverdian deed gezonde zetten in overeenstemming met zijn evenwichtige 1818 rating. Wit zocht de aanval maar zag zijn lichte overwicht op zet 23. Dd3 verdampen waarna zwart het heft in handen nam maar in het verdere middenspel een moeilijk te vinden beslissende slag miste. Ondertussen had wit een kunstige eeuwig schaakcombinatie in de stelling gevlochten. Harm Mijn partij startte met een Brexitachtige gambietopening waarin mijn tegenstander net iets beter bekend was met de theorie waardoor ik gauw achter in tijd kwam. Ik had in het hierop volgende middenspel erg mazzel, want in de analyse bleek dat zwart er zeker meer uit had kunnen halen (13... Df6! was winnend geweest). Nadat zwart bleef aandringen op dameruil ging ik hier genoodzaakt op in. Mijn stukken kregen wat activiteit, maar ik stond nog steeds de gambietpion achter. Ik wist mijn paard te ruilen voor een loper van zwart, waardoor we ongelijke lopers kregen en mijn hoop op remise toenam. Gelukkig zag zwart mijn blunder 22. f4? over het hoofd! Uiteindelijk drong zwart aan op de ruil van beide torens, wat mij positief verraste. Zo werd het uiteindelijk remise in het eindspel met ongelijke lopers, ondanks mijn grote tijdnood. Dit vond ik prima na de onvoordelige opening, en wegens het feit dat mijn tegenstander tachtig ratingpunten meer had! 
|