SOS: P1-achttal nog puntloos (maar komt wel dichterbij)Aan bord 1 speelde Max tegen Ornett Stork, clubkampioen bij ASV. Al snel werd duidelijk dat zij veel respect voor elkaar toonden, wat zich uitte in betrekkelijk voorzichtig spel. Na de opening werden om de paar zetten wat lichte stukken geruild, tot een stelling overbleef met een symmetrische pionnenverdeling, zware stukken en wederzijds geen echte zwaktes. Een snelle en geruisloze remise derhalve. Daarna gebeurde er een tijdje weinig, tot vrij snel achter elkaar zowel Chris aan bord 8, als Gerard aan bord 7 hun tegenstanders de hand moesten schudden. En dat was niet vanwege winst, helaas. Het voorgenomen aanvalsspel van Chris kwam niet helemaal, of helemaal niet, uit de verf. De tegenaanval van zijn tegenstander kwam sneller, en was ook een stuk scherper. Gerard kwam, zoals wel vaker, degelijk uit de opening. In het middenspel ging het, helaas zoals dit seizoen ook wel vaker, fout. Met enkele zwakke zetten veranderde de ooit veelbelovende stelling in een deerniswekkend hoopje ellende, aldus Gerard zelf. Daarna maakte ik zelf de aansluitingstreffer. Tegenover mij zat Dirk Hoogland, voorzitter van de nationale bond en derhalve een te respecteren tegenstander. Overigens ook vanwege zijn speelsterkte en kunde om slechte stellingen om te keren. Deze keer ging de experimenteerdrift van zwart echter te ver. In een moderne verdediging, een opening waarin zwart toch al veel ruimte aan wit laat, kreeg ik nog wat tempo’s cadeau waardoor ik al snel een mooie witte pion op f7 kreeg, met de zwarte koning op f8. Dit werd door mij met redelijk vaste hand tot een punt verwerkt. Aan bord 4 viel Bas in, hij speelde tegen de ervaren Tom Bus. Vanuit een vrij atypische opening kwam toch ineens een vrij theoretische stelling op het bord. Althans, voor Tom. Bas dacht dat hij kon aanvallen op de koningsvleugel, terwijl zijn kansen juist in het centrum en op de damevleugel lagen. Daardoor kwam zijn eigen koning juist op de tocht te staan, waarvan door zwart op instructieve wijze gebruik werd gemaakt. Omdat Tom en zijn teamgenoten niet te beroerd waren om samen met Bas uitgebreid te analyseren, ook een mooie les. Helaas wel zonder punt. De overige drie partijen eindigden in remise. Te beginnen met Mattijs. Die speelde met zwart een goede partij tegen Jan Knuiman, de teamleider van de gasten. Met mooi positioneel spel wist hij een stelling te krijgen met een sterk paard op d5 tegen een geïsoleerde pion op d4 en een wat matige zwartveldige loper. Bovendien had hij de open c-lijn in bezit. In een vlaag van overmoed en met het ongelukkige idee de partij snel te kunnen beslissen, verzwakte hij echter zijn eigen stelling waardoor wit serieus tegenspel kreeg. Of dit voldoende was voor een gelijke stelling is de vraag. Matthijs was echter wat van zijn stuk gebracht, en onder druk van de klok gaf hij remise. Toch een beetje een plusremise als je het mij vraagt. Robert had wat meer geluk, in die zin dat zijn tegenstander ergens een kans op winnend voordeel liet liggen. Het moet wel gezegd dat dit in een erg ingewikkelde stelling was, en dat Robert daarna met vaste hand afwikkelde naar een eindspel met een pion minder, maar ook met ongelijke lopers. Toch knap gedaan tegen een tegenstander met 200 ratingpunten meer. Als laatste was Jim nog bezig. Hoewel het de beruchte afruilvariant in het Frans betrof, werd het een interessante partij waarin Jim steeds meer grip op de stelling begon te krijgen. Beide spelers hadden wat losse pionnen, die ofwel sterk ofwel zwak konden worden. Vrij ingewikkeld dus. Hierin had ik het gevoel dat Jim net wat handiger speelde dan zijn tegenstander, wat leidde tot pionwinst. Wel moest hij steeds rekening houden met mat achter de paaltjes. Wellicht miste hij daardoor winst van een tweede pion, met bijkomende aanval, en speelde op safe. Dit leidde echter direct tot een gelijke stelling. Jim besloot geen ijzer met handen te breken en koerste toen maar af op een puntendeling. Eindstand 3-5 derhalve, de beste uitslag dit seizoen tot nu toe. Niet perse iets om blij van te worden, aangezien we nog steeds onderaan bungelen. De andere staartploegen zijn nog wel in het vizier, we hebben dus nog altijd kans op lijfsbehoud.
|