Pallas 1 vergeet te winnen !Zaterdag 13 februari, een heldere, koude dag, werden wij door de competitieleider van de KNSB naar Noord-Holland gestuurd voor vermoedelijk onze verste uitwedstrijd tot nu toe. Niet dat we daarover moeten klagen, aangezien onze gastheren zelf onder meer naar Hoogeveen en Winterswijk moeten, plaatsen die wij al ver vinden. Toch was ik als teamleider gelukkig dat we compleet konden aantreden en dat zich geen plotselinge gevallen van schoolziekte of valentijnsstress voordeden. Zelfs mental coach en betrouwbare achterwacht Eric ging mee, in zijn bij nader inzien toch niet zo heel betrouwbare Skoda. Gelukkig was een retourtje Hoorn, of Zwaag, nog net mogelijk. De tegenstander, Caïssa-Eenhoorn 2, behoort tot de sterkere teams in onze klasse en had wellicht bovenaan kunnen staan, ware het niet dat ze veel invallers nodig hebben. Ook tegen ons misten ze drie vaste krachten waardoor de teams qua rating tegen elkaar waren opgewassen. Dit kwam dus ook tot uitdrukking in de eindstand, maar daarmee deden we onszelf schromelijk tekort. Vier krachtige winstpartijen werden geneutraliseerd door vier nederlagen, waarvan er zeker twee uiterst schlemielig waren. Ook het wedstrijdverloop liet ons lang in een overwinning geloven, wat het gelijkspel nog net wat sneuer maakte. Het begin was dus goed, vooral dat van Jim. Hij offerde met zwart wat op de damevleugel om vervolgens ongenadig toe te slaan tegen de witte koning. Misschien had het nog wat harder gekund dan in de partij, maar het plan om er nog wat stukken bij te betrekken (extra hout op het vuur!) was natuurlijk ook goed. Een zeer overtuigend punt. Daarna werd het gelijk, niet helemaal nodig mijns inziens maar ik zag het wel aankomen. Pim speelde met wit vertrouwd aanvallend tegen Ronald Ritsema en leek wat te bereiken. Hiervoor moest hij echter wel dames ruilen en dat is niet echt zijn stijl. Het alternatief echter was terug en nog verder terug. Dus toen de witte dame in drie zetten terug moest van g4 naar b3 zag ik de bui toch wel hangen, al ging het daarna wel erg hard. Gelukkig kon ik Pallas daarna weer op voorsprong zetten door met zwart te winnen van Sjors Broersen. Na wat wederzijds tempoverlies in de opening kwam een min of meer normale stelling op het bord waarin mijn tegenstander weinig aanknopingspunten zag en ik wel. Het ging waarschijnlijk wat sneller dan echt nodig, maar daar speelde een gebrek aan tijd voor de witten ook een rol. Morris breidde de voorsprong op hem typerende wijze uit, al leek het daar aanvankelijk bepaald niet op. Al na twee zetten een minder goed plan kiezen en vervolgens 40 minuten denken over zet 4 beloofde althans niet veel goeds. Tegenstander Joseph Molenaar stond echter ook op het verkeerde been en na de moeizame start was Morris weer wakker. Toen hij ook nog het loperpaar verwierf in een open stelling was mijn vertrouwen weer helemaal terug, en terecht. Warme messen door de boter. Het exacte scoreverloop daarna weet ik niet meer, daarom zal ik maar beginnen bij het beste, voor een extra dramatisch effect. Guy speelde wederom een goede pot en kreeg al snel een dreigende stelling. Vanwege zijn eigen f4 had zwart echter ook wel wat tegenspel. Dit wist Guy echter te neutraliseren en hij had een duidelijk positioneel voordeel. Dit kon hij omzetten in een sterke aanval op de zwarte koning die mooi werd uitgevoerd. Dat uit de overige partijen niet één halfje kon worden gescoord was onwaarschijnlijk, maar waar. Over het verlies van Johnny tegen invaller Bert Spil kan ik niet veel zeggen. Na de opening stond hij goed met zijn loperpaar op de zwarte koning gericht. Heel concreet was de dreiging echter niet en een goed plan was daarna lastig te vinden. In de afwikkeling naar een eindspel verloor hij teveel pionnen om op remise te kunnen hopen. Max speelde een mooie partij tegen Nick Manshanden, die voor mij te ingewikkeld was om echt te kunnen beoordelen. Zo dacht ik dat Max zijn dame ging verliezen, maar dit was een bewuste wending om twee torens tegen een dame te kunnen krijgen. Naar verluidt stond hij daarna erg goed, maar natuurlijk niet meer toen hij een toren weggaf. Jop was het laatst bezig, maar ook hij kon geen score voor Pallas op het bord brengen. Toch speelde hij lang niet slecht tegen Holger Bonte, die ruim 100 ratingpunten meer heeft. Hij hield in de opening het hoofd koel en kwam daarna steeds beter te staan. In tijdnood overzag hij echter de winst en stond, ondanks een kwaliteit meer, na de tijdcontrole toch verloren, vooral vanwege het loperpaar en meerdere vrijpionnen van de tegenstander. Al met al hebben we onszelf dus tekort gedaan, maar toch niet helemaal voor niks naar het verre West-Friesland. Bovendien had Eric al tevoren wat aantrekkelijke restaurants in de omgeving uitgezocht, zodat we snel aan de maaltijd konden. Onmisbaar, die man! T Caissa-Eenhoorn 2 (1960) DSG Pallas (1964) 4 - 4 1. Joseph Molenaar (2056) - Morris Merza (2129) 0 - 1 2. Sjors Broersen (2076) - René Renders (2045) 0 - 1 3. Ronald Ritsema (1997) - Pim Heijne (1968) 1 - 0 4. Abel Romkes (1934) - Jim Klinge (1938) 0 - 1 5. Bas Dudink (1984) - Guy Bielderman (2022) 0 - 1 6. Holger Bonte (1945) - Jop Rouwhorst (1843) 1 - 0 7. Nick Manshanden (1872) - Max van de Pavoordt (1855) 1 - 0 8. Bert Spil (1819) - Johnny Paans (1915) 1 - 0
|