KNSB: Pallas 1; Zetten, niet slapen: een echt schakerslevenBreedtekorfbal De spanning, inherent aan het schaken voor onze jubilerende vereniging, leidt echter regelmatig tot het nodige gewoel, waarna ik de aftocht moet blazen uit de echtelijke sponde. In de appgroep van het SOS (save our souls?!) team buitelden een dag later, na een tamelijk roemloze nederlaag tegen UVS uit Nijmegen, berichten van nachtbrakende schakers over elkaar heen: ik bleek de enige niet, die de slaap niet kan vatten na een potje matten, maar als teamgenoten steunen we elkaar en zijn we solidair. Dat dit ook geldt voor de zaterdagse strijdmakkers van Pallas 1 bleek weer twee korte nachten later. Natuurlijk is solidariteit het begin en het einde van iedere beschaving, maar je kan het ook overdrijven. Kregen wij op donderdag met slechts drie schamele halfjes klop, dat het nog slechter kan bleek op 9-11 (een omineuze cijfercombinatie) in het denksportcentrum in het Utrechtse stadsdeel Oud Zuilen, tegen de gelijknamige club. In deze buurt bevindt zich overigens ook de schaakwijk (zie kaartje) en ik kan niet onvermeld laten, dat niet ver van de rokade-, simultaan- en Stauntonstraat, vlakbij het Grootmeesterplein, de Tempel van Groot Mededogen gevestigd is. Schaakbuurt Heerser Ach, aan het topbord trof Max de sterke Jaap van der Tuuk. De partij is in verscheurde toestand in een Domstedelijke prullenbak achtergebleven. Max sloeg, kort gerokeerd hebbend, met Lg2 een toren op a8, ik meen dat ik een zwarte knol op d4 zag staan en vermoed dat er op de witte velden aan ‘s koningszij iets heel erg verkeerd is gegaan. Het duurde niet lang gelukkig. René slaapt uitstekend. Hij heeft een mooi zomertoernooi in Velp gespeeld, maar vertelde dat de echte wedstrijdspanning een beetje ontbreekt de laatste tijd. Misschien verklaart dat het moment van onoplettendheid, waarin René, met zwart spelend, f2-f4 overzag, waardoor zijn paard op e5 de dekking van c6 moest opgeven, een veld dat vervolgens pardoes werd ingenomen door een witte soortgenoot, die, van d4 komend, op die manier een vorkje mee prikte. Kwaliteit weg en al weg, bleek later. Jim, wit aan bord drie, nooit te bang om een partij scherp op te zetten, leek met tegengestelde rokades een snellere pionnenstorm te blazen, dan hij aan vijandelijke tegenwind op koning c1 aan voelde komen. Door een verkeerde voortzetting van zijn aanval kon zwart de g- en h-lijn gesloten houden, waarna het stokte - en dat was aan de andere kant helaas niet het geval. Met Th1-h4 had Jim zijn aanvalstoren over de hele vierde rij bij de defensie kunnen betrekken, een fraaie manoeuvre, die jammer genoeg niet bij hem opkwam. Begrijpelijkerwijs waren Jim en René niet in de stemming om, in Deventer teruggekeerd, bij El Popo te gaan eten, waar juist “de dag van de doden” gevierd werd. De duistere klanken van René’s favoriete band Masters of Reality hadden hen ook al niet opgefleurd. El Popo De tegenstander van Wouter speelde een koningsindische opstelling in de voorhand. Met d5 en later d4 veroverde zwart ruimte, bovendien verzwakte wit een paar pionnen, die Wouter in de overgang naar het eindspel met een paar kleine tactische wendingen één voor één oppeuzelde. Punt (1)! Tactische wendingen. Hoeveel ik er in de analyse ook zag, de ene bliksemschicht na de andere!…, tijdens de partij wil ik die krengen nog wel eens missen en dat kostte me deze keer een vol punt. Mijn opening resulteerde in een prachtige aanvalsstelling, die ik iets te rustig behandelde. Geen nood, ik won een pion en toen ik een paardvorkje (wending één) miste, was mijn stelling nog steeds zo goed dat ik met wending twee, echt niet zo moeilijk (Morris vond hem vanaf zijn ziekbed), de partij alsnog naar mij toe had kunnen trekken. Jammer! En zo ging het huiswaarts, het deed pijn, maar ook dat is het echte leven. Drie nullen kwamen dan ook terecht in restaurant Pura Vida, er werd gegeten, gedronken en terwijl oppergod zijn slimmigheden doorseinde, ook gerelativeerd. Uit de afbeeldingen in dit verslag kunnen jullie afleiden wanneer dit verslag is totstandgekomen. Ik eindig met een evergreen van J.C. Bloem en wens jullie een mooie dag - en welterusten. J.C. Bloem "Onderweg terug viel ik in slaap in de auto. Radboud, als er achterin een bril van mij ligt, dan is ie van mij. Deze schaakmiddag viel wat tegen. Maar heel leuk was de eindspel studie die v/d Tuuk ons (Max en mij) liet zien."
|
