HOME aamenu ☰ MENU
Enschede,  08-10-24  auteur: René Renders

SOS: Tukkers opnieuw te sterk voor Pallas 1

Evenals tegen de vorige tegenstander uit Tukkerland heeft het SOS-achttal van Pallas geen punten kunnen pakken tegen Max Euwe. In Enschede, waar we voor het derde achtereenvolgende seizoen te gast waren, werd het 5,5-2,5. Met een beetje meer geluk (lees: doortastendheid) had er misschien wel een 4-4 in gezeten, maar gezien het algehele krachtsverschil was het verlies niet onverwacht.

Van de meeste spelers ontving ik een mooie impressie van hun partijen. Op volgorde van het wedstrijdverloop (ongeveer) geordend, ging het als volgt:

Robert C: tegen de versnelde draak deed mijn tegenstander een paar eigenaardige en passieve zetten waardoor ik volop ruimte kreeg. Op zet 11 was het de keuze tussen mat gezet worden of stuk verlies. Tegenstander gaf op.

Gerard: Met zwart waagde ik me al in de opening (Flankgambiet) op onbekend terrein. En dat pakte rampzalig uit…De opmars van twee oppermachtige witte hangpionnen maakte aan (bijna) al mijn illusies al snel een einde.

Max:2 zetten voordat ik de mist in ging had ik zelf met een mooi pionoffer een flinke kans op voordeel gemist. Voor de rest terecht verloren tegen een betere tegenstander.

Robert van A:na een onnauwkeurigheid in de opening wist ik mijn tegenstander te dwingen om een aantal essentiele zetten te vinden in een tactisch duel. Dit lukte hem.

Tonnie: op 8 oktober mocht ik meedoen als invaller in het eerste team. We spelen tegenwoordig in de hoofdklasse van de OSBO, dus ik ben benieuwd. Tycho, mijn tegenstander van SG Max Euwe, kwam niet heel fijn uit de opening. Daardoor kon ik al op zet 14 een kwaliteit winnen. Maar zoals vaak het geval, staat daar in ieder geval iets van compensatie tegenover in de vorm van open lijnen om aan te vallen en een voorsprong in ontwikkeling.

Mijn tegenstander gooit alles op de aanval. Heel slim, want verder is er voor hem echt niets meer te halen. Niet één, maar zelfs twee stukken worden er door hem heel creatief voor opgeofferd. En dat werkt, want ik maak uiteindelijk één verkeerde zet. Ik ben bang voor eeuwig schaak (hallucinatie blijkt achteraf) en verwerp daardoor de beste zet en eenvoudige winst. In de voortzetting die ik kies zit zeven zetten verderop een positie die ik niet goed heb gevisualiseerd. Volgens Stockfish ga ik in één zet van +6,2 naar -5,2. En dus nee, die vrijpion kan ik toch niet tegenhouden. En dan moet mijn koning die al zijn hardloopschoenen aanheeft het opeens opnemen tegen twee dames.

Ik speel in een kansloze positie nog een aantal zetten door, want mijn tegenstander lijkt misschien zenuwachtig? Maar het blijkt uiteindelijk niet heel moeilijk voor hem om te winnen. Aan het einde heb ik dan nog even een interessant vraagstuk op gebied van schaaketiquette: als je tegenstander je mat gaat zetten in drie of vier zetten, geef je dan op of laat je hem mat geven? Ik koos voor het laatste.

René: ik speelde met zwart tegen Jasper Kamphuis. Gezien zijn reputatie op tactisch vlak koos ik voor een veilige opening. Dacht ik. Op zet 6 offerde wit een stuk en was de stelling een puinhoop. Het was voor mij geen onbekend offer, maar de theorie was ik natuurlijk al lang weer vergeten. Ik kwam dan ook al snel erg moeilijk te staan, echter voor Jasper was het blijkbaar ook te ingewikkeld. Op het beslissende moment kon ik de dreiging van torenverlies op listige wijze pareren en had ineens een stuk meer. Volgens de engine totaal gewonnen, echter speelde ik toen al een tijdje op increment. Nu durfde ik de winstpoging niet aan en liet afwikkeling naar een potremisestelling toe. Beetje laf van mij, maar ik was dan ook een beetje moe.

Matthijs: voor één van de eerste keren in mijn schakende leven had ik iets aan mijn openingsvoorbereiding. In de overgang naar het middenspel wist ik een kwaliteit te winnen. Zijn tegenkansen schatte ik terecht in als onvoldoende compensatie; in tijdnood deed hij een paar sterke zetten, ik reageerde niet slecht, maar ook niet super. Met nog 20 seconden op de klok was het niet zo makkelijk meer en vluchtte ik in een remiseaanbod, hetgeen geaccepteerd werd.

Jim: geen schriftelijk verslag, maar dit was een partij voor fijnproevers. Op het bord oogde het wat saai/gelijkwaardig, maar daaronder en daarboven gebeurde van alles. Toch was de partij, volgens Jim, vrijwel geen moment echt uit evenwicht. In het eindspel bleek Jim op één moment de winst gemist te hebben, maar dat zag alleen de engine. Is het dan wel echt gebeurd, zou men zich kunnen afvragen…

Al met al geen slechte wedstrijd van onze kant, maar we troffen een tegenstander tegen wie alles goed moet vallen voor resultaat. Deze klasse bevat nog meer van dat soort teams, maar er zijn zeker ook wedstrijden waarin we goede kans maken, dus we blijven hoopvol.