KNSB: Met de rug in de wind...Op momenten dat het dan toch even meezit, zoals een licht briesje in de rug terwijl je op de fiets zit, waardeer je dat net even meer dan normaal. Nu ik hier op zondagochtend met een kopje koffie achter de computer zit om een wedstrijdverslag te schrijven, merk ik dat ik helemaal niet meer wil terugdenken aan de wedstrijd. Het is lang geleden dat ik zo een kl*te wedstrijd heb meegemaakt, en dan moet ik er zeker een verslag van schrijven. Ach ja, beloofd is beloofd (dankjewel Pim), dus hier gaat ‘ie dan. Gisteren speelde DSG Pallas 1 thuis tegen Staunton Groningen 1. Een wedstrijd die we niet in ons gezellige Schalmpje konden spelen, maar plaatsvond bij de scheidsrechtersvereniging van Deventer en omstreken. Drie Pallas-teams speelden hier een thuiswedstrijd, waardoor de zaal gevuld was met 48 personen. Pallas 1 kon niet in volle sterkte aantreden; Maarten was verhinderd. Gelukkig was Tonnie Rekveldt bereid om in te vallen. Toen ik na ongeveer een uurtje langs de borden liep, zag het er best rooskleurig uit. Ik probeerde voorzichtig een inschatting te maken van het resultaat en dacht dat een 5-3 overwinning er wel in moest zitten. Dat liep dus net even wat anders… Volgens mij was Matthijs een van de eerste die klaar was. Met wit trok hij ten strijde tegen een geïsoleerde d-pion. Hoewel Matthijs zelf in eerste instantie dacht dat hij slecht stond, schatte ik dat heel anders in. Ik zag weinig aanknopingspunten voor zwart en dacht dat je vrij effectief tegen de d-pion kon spelen. Er werden veel stukken geruild en Matthijs probeerde er echt nog wat van te maken, maar dat bleek lastig met allebei nog twee lichte stukken. Misschien dat in het eindspel de lopers geruild konden worden waardoor er een goed-paard tegen slechte-loper eindspel kon ontstaan, maar ook dat was lastig in te schatten bleek in de analyse. Remise was een terecht resultaat. Zeker niet slecht tegen hun hoogst gerate speler van deze dag. Radboud was ook een van de eersten die klaar was. Met de zwarte stukken speelde hij actief door een pion te offeren voor activiteit. De opening was 1. d4 Pf6 2. c4 c5 3. Pf3 cxd4 4. Pxd4 e5 5. Pb5 d5 6. cxd5 Lc5. Wat begon als een soort Benoni veranderde in een Siciliaans-achtige stelling. Daar deed het mij in ieder geval aan denken. Radboud pakte de opening lekker actief aan en offerde nog een pion op h7. Dat zorgde voor lekker spel op de damevleugel, die voor wit onderontwikkeld was. Tegenstander Theo Ebels verdedigde echter goed en gaf een pion terug voor gelijkspel. Er bleven voor beide partijen twee torens en een dame op het bord. De stelling was compleet in evenwicht en ook hier werd het remise. In de analyse bleek er een variant voor zwart te zijn die wellicht meer had kunnen opleveren, maar dat was wel erg moeilijk te vinden. Daarbij moest je er namelijk rekening mee houden dat wit lang rokeerde om onder de druk uit te komen. Iets waar je niet snel naar kijkt, met een open c- en d-lijn, een dame op b4 en een paard op b6 wat snel naar a4 of eventueel c4 kan springen. De exacte volgorde van het wedstrijdverloop weet ik niet meer, maar nu is Pim de sjaak. Wat een k*tpartij. Pim verloor. Dan door naar… Oke oke, ik zal iets meer vertellen over Pim. Pim houdt van chaotische stellingen, en hij is hier ook goed in. Pim speelde met wit tegen een Caro-Kann. Een rustige, kalme en degelijke opening. Tenminste, als je niet tegen Pim speelt. 1. e4 c6 2. d4 d5 3. f3 dxe4 4. fxe4 (yes, mooi centrum met wit) e5 (ah k*t, daar gaat mijn centrum). Nee hoor, allemaal nog bekend. Een lekker chaotische opening waar Pim normaal gesproken goed in is. Toen ik dit op het bord zag ontstaan had ik ook best veel vertrouwen dat Pim dit tot een goed resultaat zou brengen. Hij speelde echter vrij snel c3, wat niet helemaal verantwoord is. Normaliter wil je met wit door de half open f-lijn en de loper op c4 juist druk uitoefenen tegen f7. c3 zag er een beetje langzaam uit. Pim’s tegenstander pakte het ook actief aan en wist na een tijdje een gedekt paard op e5 te krijgen wat niet met een pion weg te jagen was. De stukken van Pim kwamen steeds slechter te staan en uiteindelijk heeft Pim zichzelf laten vlaggen. Als buitenstaander voelde deze partij als een gevalletje ‘vandaag was hij gewoon beter’. Door naar Jim. Als buitenstaander was deze partij saai om te volgen. Ik weet niet hoe de opening ging, maar er kwam een stelling op het bord waarbij Jim met zwart een e-pion miste, en zijn tegenstander miste een c-pion. Volgens mij ging het 1.d4 e6 (zin in Frans?) 2. c4 d5 3. cxd5 exd5. Iets in die richting. De partij was eigenlijk de hele tijd in evenwicht. Er werd nog wel even gevochten op de koningsvleugel. Ik zag pionnen van Jim op h5-g4-f5 staan, maar er was geen mogelijkheid om er doorheen te komen. Vrij solide remise dus. Tussenstand is inmiddels 2,5 - 1,5 achter. De rest van de partijen zien er nog steeds best goed uit en de wedstrijd winnen leek me nog steeds wel mogelijk. En toen kwamen de eerste drie borden. The good, the bad and the damn right atrocious. The good omdat we alle drie (René, Max en ik) prima uit de opening kwamen. Max kwam zelfs goed uit de opening en had duidelijk voordeel. The bad en atrocious vanwege blunders, blinde vlekken en verkeerde plannen. Ik zal bij mezelf beginnen. Op bord 1 speelde ik met zwart tegen Sander Wage, een talentvolle (jeugd)speler. Sander speelde 1. d4 d5 2. Lf4 Pf6 3. e3 e6. Een vrij rustig systeem. Ik probeerde het actief aan te pakken met vroeg c5 en f5, nadat er een paard geruild was op e5 wat met de pion werd teruggeslagen. Na f5 pakte Sander e.p. en ik sloeg zonder nadenken met mijn loper terug op f6. In de analyse werd ik terecht door mijn teamgenoten gewezen op het feit dat met het paard terugslaan toch een stukje beter was. Niet eens over nagedacht. Ik zag alleen een loper op f6 die de opmars van mij e-, d- en c-pionnen kon ondersteunen. Dat gebeurde ook en ik was niet ontevreden met mijn stelling. De loper op f6 was weliswaar lelijk, maar wit had ook een loper op g3 die nergens naartoe ging. Toen ik eenmaal beter stond, vergat ik om a5 te spelen en duidelijk ruimte voordeel te behouden. Sander speelde ook goed en na een afwikkeling ontstond een stelling waarbij we allebei een dame, een toren en een licht stuk hadden. Ik een paard, hij een loper. Mijn inschatting was dat het paard wat beter was, ook omdat Sander wat geïsoleerde pionnen had. In de tijdnoodfase ging ik bewust in een aftrekaanval staan. Dame naar f7, witte loper op f4, witte toren op f1. Wit speelt Kg1 (dekt de toren) en ik speel doodleuk Tb2. Want: na Lxh6 speel ik gewoon De7 en dan staat de loper in, en vallen mijn toren en dame de b4 pion aan, die nadat de loper teruggaat verloren gaat. En toen kwam Lc1. Dat valt een toren en dame aan. Ik werp een blik naar buiten en vraag mij af waarom ik schaken toch zo leuk vind. Wat een fantastisch spel! Ik overweeg om gelijk op te geven, maar besluit mezelf mat te laten zetten als extra straf. Helaas ziet Sander de mat in 1 niet, maar een paar zetten later is het alsnog mat. En door. Max en René waren ongeveer tegelijk klaar. Met wit speelde Max tegen een Siciliaan. Volgens mij speelde Max de opening erg secuur en behaalde hij duidelijk voordeel. Iets wat de engine ook dacht. Positioneel gezien dan. Het was een stelling van rustig doorspelen, goede zetten blijven doen en hopelijk win je dan ergens een keer. Max koos er echter voor om een koningsaanval op te bouwen. In eerste instantie zag dat er best veelbelovend uit. Met een paard op f5, een dame op g4 en een toren op h3 werd tegenstander Hans Polee het vuur aan de schenen gelegd. Hans verdedigde echter ook goed, en in de verdediging vond ik zijn zwartveldige loper echt een beest. Die dekte alle zwarte velden rondom de koning. Max probeerde zich er doorheen te forceren door zijn paard te offeren, maar de zwarte stelling zat gewoon te goed in elkaar. Het paste allemaal net, en dat had Hans goed gezien. Hoe het einde was heb ik niet gezien, maar de laatste stelling die ik zag was al vrij hopeloos. Kwestie van het verkeerde plan gekozen. Dan the damn right atrocious. Nee hoor, grapje René. Ik denk dat als we naar de eerste drie borden kijken, René het beste heeft gespeeld. Het was een erg degelijke partij tegen John Riksten. Ik zag niet wat voor een opening dit was. Het ging in ieder geval lang gelijk op. Er ontstond een zeer interessant dame eindspel waarbij René als zwart een vrijpion op a5 had, tegen een meerderheid op de koningsvleugel van wit. Op een gegeven moment stond de vrijpion van René op a3 (dacht ik), en John had met zijn meerderheid ook een vrijpion gecreëerd op d6. Of het gewonnen was voor zwart bleek erg lastig in te schatten. Dames kunnen namelijk zo veel… Veel bewegingsvrijheid, lange diagonalen etc. Ter illustratie; een dame op a8 dekt het veld op e4. Daar kwam René ook achter toen hij zelf zijn dame op e4 zette, die er pardoes door de dame van John (op a8!) werd afgeslagen. Nu is het normaal gesproken in een dame-eindspel niet altijd verantwoord om je dame weg te geven. En nu ook niet. En dan eindigen we met wat meer positief nieuws. Tonnie kan terugkijken op een mooi debuut voor het eerste. Het was een genot om soms even langs zijn bord te lopen en een Grünfeld op het bord te zien. Met wit speelde hij alles erg snel. Op een moment zag ik een fijne stelling voor Tonnie met wit. Maar bovenal zag ik dat Tonnie nog 1:10 op de klok had en de tegenstander in de 20-minuten. En dat geeft vertrouwen. Ik zag een stelling op het bord waarbij Tonnie een pion meer had in een dame plus loper eindspel. Volgens mij pakte Tonnie het iets te rustig aan, waardoor zwart kans kreeg om wat tegenspel te creëren tegen de open witte koning. Hoe het precies is gegaan, weet ik niet. Toen ik een aantal alcoholische consumpties had genuttigd om mijn eigen blunders te verwerken, en weer eens ging kijken bij Tonnie, zag ik dat hij een loper achter stond tegen een aantal pionnen en allebei nog een dame. Hij moest ineens vechten voor remise, wat hij succesvol deed. Al met al denk ik een erg succesvol debuut voor Tonnie. Dit gaan we zeker onthouden voor als we weer een invaller nodig hebben! Bedankt, Tonnie! Zo, 2-6 verloren. Keiharde nullen op bord 1 t/m 4 en rechtvaardige remises op bord 5 t/m 8. Daar gaan de titelaspiraties voor dit jaar. Helaas! Dus: de rest van de partijen lekker vrij spelen, niet druk maken om het teamresultaat en gewoon ervaring opdoen voor volgend seizoen. Dan gaan we namelijk knallen! En wat ga je dan doen na zo'n resultaat? Juist, meer schaken! Vanwege de drukte rondom het Dickensfestijn in de binnenstad, besloten we bij huize Merza wat eten te bestellen. Tijdens het wachten werd de frustratie eruit geschaakt onder het genot van een lekker drankje. De spareribs, schnitzels en Tullie-burgers verzachtten de pijn enigszins, en het was een gezellige avond. En dat is toch wel minstens zo belangrijk als het resultaat ?
|