KNSB: Invallers en debutanten nemen Pallas 1 bij de handEen boost Bovendien konden Pim en Max niet meespelen, vanwege verplichtingen in nog verdere buitenlanden dan wij. Als invallers werden Max Merza en Bas Capel aan het team toegevoegd. Daarnaast traden we aan met Matthijs en Maarten, die als vaste spelers voor ons debuteerden. Op voorhand rekenden we zoals gezegd op een moeilijke wedstrijd, gelet op het ratingverschil tussen de teams zou een uitslag van 5,5-2,5 ongeveer volgens verwachting zijn. Aan de borden bleek bovendien dat, behalve Morris, iedereen tegen een op papier sterkere tegenstander speelde. Gelukkig zegt rating lang niet alles… Zoals we gewend zijn bij onze vriendelijke tegenstanders de laatste paar jaar, was de ontvangst zeer vriendelijk en gastvrij. Bovendien bleken ze heerlijke groentesoep in de aanbieding te hebben, waarvan door ondergetekende gretig gebruik werd gemaakt. Omdat het de eerste wedstrijd van het seizoen was, werden we uitgebreid geïnstrueerd door de wedstrijdleider over hoe ons te gedragen tijdens de partijen en semi-gerustgesteld over de aangepaste regels met betrekking tot mobiele telefoons. Vervangend teamleider Radboud gaf het goede voorbeeld. Hij zette zijn partij tegen Rienk Sijbesma actief op en offerde een pionnetje op de damevleugel waardoor de zwarte dame ver van de verdediging kwam te staan. Dit is tegen Radboud toch een beetje de kat op het spek binden, en hij trok dan ook snel ten aanval tegen de verzwakte zwarte koningsstelling. Met een offer op g6 wist hij deze open te breken, en met een mooie torenmanoeuvre (vanaf c8 binnen twee zetten naar h3) wist hij ook het laatste trucje van zijn tegenstander te omzeilen. Een keurig punt en een vrij snelle voorsprong dus! Analyse Evenals Max speelde ik tegen dezelfde tegenstander als vorig seizoen, namelijk Sikko Ros. In die partij kwam ik al na een zet of 10 totaal verloren te staan, dus had me voorgenomen nu wat beter op te letten. Er kwam een lastige stelling op het bord met veel subtiele dreiginkjes, gelukkig deze keer meer van beide kanten. Nadat ik aanvankelijk één van die dreigingen maar net kon pareren, was ik alert genoeg om de rest ook te neutraliseren en zelfs wat tegenspel op touw te zetten. Wit bleef echter kalm spelen en maakte geen grote fouten. Na zet 21, met beiden nog ruim een kwartier op de klok, zag ik niet meer wat mijn tegenstander nog voor plannen zou kunnen hebben, wat me een goed moment leek om remise aan te bieden. Enigszins tot mijn verbazing, gezien de stand op de overige borden, werd dit aangenomen. Kort daarna won Matthijs, die naar eigen zeggen erg slecht uit te opening kwam (ik zal de krachttermen die hij gebruikte buiten dit verslag laten). Ik weet niet of hij echt zo beroerd stond, maar tegenstander Joost van Dam kon wel een aanval opzetten tegen de zwarte koning. Aan de andere kant van het bord bleek Matthijs echter ook wel wat dreigingen te hebben. Nadat zijn tegenstander het niet aandurfde om zijn koning op het (veilige) veld a1 te posteren, kon Matthijs deze ook ten uitvoer brengen. Via een paardvorkje won hij een pion en kon daarna afwikkelen naar een winnend eindspel. Bijna ging het nog mis, omdat de wetenschap een gewonnen stelling te hebben bereikt, blijkbaar voor grote ontspanning zorgde, maar met nog 3 seconden voor zet 39 schrok hij weer wakker en haalde het punt snel en vakkundig binnen. Tussenstand 1-3, met redelijk tot goede stellingen voor de rest. Invaller Bas bracht ons op de rand van de overwinning. Met zwart speelde hij tegen Dolf Wissmann, grootmeester in het oplossen van schaakproblemen. Aan onze toekomstige wiskundestudent bleek hij echter een zware kluif te hebben. De opening verliep niet helemaal naar wens voor Bas, die kennelijk al op zet 5 een nieuwtje in de Winawer op het bord bracht. Het kostte hem dan ook moeite om zowel zijn stukken normaal te ontwikkelen als zijn koning in veiligheid te krijgen. Uiteindelijk lukte dit toch min of meer, en zijn tegenstander beet zijn tanden erop stuk. Dit leverde Bas twee pionnen op, en ineens ook een flink voordeel op de klok. Met nog 2 minuten voor 8 zetten blunderde zijn tegenstander een paard weg, wat Bas de partij opleverde. Een hele mooie overwinning, zeker ook gezien het ratingverschil van 400 punten! Niet lang daarna bezorgde Jim ons de matchpunten, door remise te maken tegen Erik Bosma. Hoewel Jim de hele partij wel een voordeeltje leek te hebben, met prettige druk op een aantal zwakke velden en pionnen in het zwarte kamp, en op een gegeven moment ook een pionnetje had buitgemaakt, kwam hij uiteindelijk waarschijnlijk nog goed weg. In het (bijna-)eindspel met beiden een toren, paard en enkele pionnen leek het voor wit gemakkelijk om nog wat zwakke zwarte pionnen op te peuzelen. Enkele daarvan waren echter al ver opgerukt, zodanig zelfs dat Jim waarschijnlijk een stuk had moeten offeren om te voorkomen dat ze de overkant bereikten. Gelukkig zag zijn tegenstander dit niet, en nam genoegen met de zetherhaling die Jim voorstelde. De laatsten die nog bezig waren, waren Maarten en Morris, die nu helemaal vrijuit aan het spelen waren. Maar dat waren ze eerlijk gezegd al de hele middag aan het doen. Debutant Maarten kwam er met zwart al snel achter dan tegenstander Jan Hibma erg gehecht was aan zijn lopers. Hij bleek daar zelfs een pion voor over te hebben, maar in het eindspel bleek het paardenpaar van Maarten zo mooi opgesteld, dat de lopers geen kans hadden om iets uit te richten. Wit probeerde nog verwarring te zaaien door te gaan rennen met zijn vrije h-pion, maar dit bleek kansloos en leverde Maarten dus nog een pion op. Met een legertje van vier soldaten, ondersteund door twee stuks cavalerie was het vervolgens niet meer zo moeilijk om de resterende dubbelpion van wit de baas te blijven. Hele mooie, geduldig uitgespeelde partij! Morris was, enigszins tegen mijn verwachting in, nog als laatste bezig. Hij speelde, net als Max en ik, tegen dezelfde tegenstander als vorig seizoen, Tjalling Wiersma. Die bleek oud, maar nog lang niet versleten. Morris leek met een voordeeltje uit de opening te komen (druk tegen een achtergebleven pion op d6) en meestal kun er dan wel van uit gaan dat dit op een gegeven moment goed gaat komen. Zijn tegenstander verdedigde zich echter uitstekend en nam zijn structurele nadeeltje mee naar een laat middenspel met beiden een toren, dame en ongelijke lopers. Daarin kon Morris de druk niet goed meer opvoeren en ook geen koningsaanval beginnen, en na een schijnoffer van een pion raakte de witte dame overbelast. Daardoor was zetherhaling onvermijdelijk geworden en moest Morris genoegen nemen met een halfje. Eindstand 2-6, een geweldige start van het seizoen voor Pallas 1! Ook heel mooi om te zien dat de invallers en debutanten met maar liefst 3,5 punten een grote bijdrage hebben geleverd aan de overwinnen. Min of meer volgens traditie volgde het etentje bij Grand Café de Smalle Brug in Stiens, waar onder het genot van een goede hap en een skuumkoppe nog gezellig werd nagebabbeld (en geanalyseerd). De rit naar huis verliep uiteraard in opperbeste stemming, met diepgravende gesprekken over de verschillen tussen achterban, achterbak en achterbank...
|
