Pallas 1 overtuigend langs StauntonPallas 1 heeft zichzelf een goede dienst bewezen door de wedstrijd tegen het op papier duidelijk sterkere Staunton 1 overtuigend naar zijn hand te zetten. Gelukkig konden we voor het eerst dit seizoen compleet aantreden, overigens had ook Staunton geen invallers nodig. Opmerkelijk was Morris, Max en Johnny dezelfde tegenstander hadden als vorig seizoen, ook nog met dezelfde kleuren. Omdat de teams inmiddels goed met elkaar bekend zijn, konden allerlei plichtplegingen grotendeels achterwege blijven en werd min of meer op tijd begonnen. Zelfs Guy was vroeg, voor zijn doen althans. De enige die achterbleef was Jim, maar daarover later meer. Zoals een goed teamleider betaamt, zette ondergetekende Pallas op voorsprong. Tegen John Riksten speelde ik met wit simpele zetjes, maar deze kostten hem toch veel bedenktijd. Mijn stelling werd geleidelijk beter en met nog 3 minuten voor 20 zetten zag hij het kennelijk niet meer, waardoor het ineens afgelopen was. Niet lang daarna brachten ook de volgende twee witborden van Pallas een puntje binnen. Guy speelde een voor hem nieuwe opening tegen Erwin van Pelt, maar kwam er toch goed uit. Hij kreeg een paar hangende pionnen die zeer sterk bleken te zijn. Torens erachter en een zeer actieve dame en paard bleken genoeg om zwart snel onder de voet te lopen. Het punt van Pim kwam wat gecompliceerder tot stand, maar dat past bij de aard van zijn spel. Er moeten namelijk altijd eerst goede velden voor de paarden gevonden worden, en tegen Joop Hummel duurde dat wel even. Bovendien werd er tussendoor nog één geruild, zonder dat hiermee de druk op de zwarte stelling verlicht werd. Het andere werd dan ook snel geofferd voor een dodelijke aanval. Minder goed nieuws van Max deze keer. Waar hij vorig jaar Yeb Blom zonder veel problemen op remise wist te houden, kwam hij nu in de problemen op de koningsvleugel. De analyse leerde dat hij zich waarschijnlijk best wat brutaler had mogen verdedigen en dan zelfs mogelijk in het voordeel was gekomen. Nu werd hij er eigenlijk gewoon afgeschoven. Gelukkig bracht dat het teamresultaat geen moment in gevaar. Jop had zwart tegen Theo Ebels, maar die speelde echt te slap om op voordeel te mogen rekenen. Eén keer waagde een wit paard zich over de middellijn, om daarna direct weer terug te keren naar de eigen helft. Er werd afgewikkeld naar een eindspel waarin Jop geen problemen had en remise was prima. Ook Morris speelde remise, op bord 1 tegen Hans Polee. Dit was wat ingewikkelder, maar voor zover ik kan beoordelen is Morris niet echt in gevaar geweest. De dames werden geruild en wit had met een dichtgeschoven centrum weinig tot geen aanknopingspunten voor spel op de vleugels. Anderzijds had Morris ook weinig kansen om actief te spelen, zodat een puntendeling een logisch resultaat was. Met 4-2 voor was er geen vuiltje aan de lucht, ook al niet omdat Johnny in een eindspel met ongelijke lopers was beland. Dit nadat zowel hij als zijn tegenstander dachten dat Johnny zijn dame, of anders toch tenminste een stuk, moest inleveren, maar er was nog één zet die dat voorkwam. Die werd door Johnny gelukkig snel gevonden waarna de meeste muziek wel uit de stelling was. Johnny deed nog een verantwoorde poging, maar Piet Mulder liet zich niet foppen. Jim had, gelukkig voor ons en minder gelukkig voor hem, zijn slippertje al vóór de partij gemaakt. Een paar honderd meter voor de Schalm botste hij op een voorganger, kon gelukkig verder maar had wel wat blikschade. Uiteraard kostte dit ook de nodige tijd maar rond 13.20u kon hij toch plaatsnemen aan bord 3, waar Paul Hummel al een tijd zat te wachten. Gelukkig leek Jim toch vrij ontspannen te kunnen schaken en kreeg al snel een prettige stelling. Op een gegeven moment leek hij toch wat in moeilijkheden te komen, maar rond de tijdcontrole bleek Jim precies genoeg tegenspel te hebben om twee witte torens en een pion op b7 te kunnen neutraliseren. Eindstand 5-3 derhalve, wat ons weer wat lucht geeft op de ranglijst. Volgende keer naar Hoorn, waar we een ambitieuze tegenstander zullen treffen: -->website Caissa-eenhoorn René T DSG Pallas (1968) - Staunton (2001) 5-3 1. Morris Merza (2124) - Hans Polee (2071) ½-½ 2. René Renders (2091) - John Riksten (2025) 1-0 3. Jim Klinge (1920) - Paul Hummel (2112) ½-½ 4. Pim Heijne (1956) - Joop Hummel (1936) 1-0 5. Max v/d Pavoordt (1872) - Yeb Blom (2011) 0-1 6. Guy Bielderman (2052) - Erwin van Pelt (1969) 1-0 7. Jop Rouwhorst (1850) - Theo Ebels (1986) ½-½ 8. Johnny Paans (1876) - Piet Mulder (1895) ½-½
|