KNSB: Pallas 1 verliest sleutelwedstrijdEen blik op de ranglijst leerde dat dit ook zeker wel mogelijk moest zijn. Nu moet wel gezegd worden dat deze ranglijst een behoorlijk vertekend beeld laat zien, vanwege het ongelijke aantal wedstrijden wat de teams gespeeld hebben. Daarbij komt dat ME2 al een aantal sterke tegenstanders gehad heeft, en qua rating eigenlijk ook wel een stukje sterker is dan wij, op papier in elk geval. Sleutelwedstrijd Voor de einduitslag maakte de afwezigheid van Morris uiteindelijk niet heel veel verschil, voor de wedstrijd betekende het wel dat iedere Palladiaan gekoppeld was aan een tegenstander met hogere rating. In dat licht is de eindstand van 2,5 - 5,5 waarschijnlijk niet eens heel verrassend te noemen. Ook als naar de afzonderlijke partijen gekeken wordt, heeft een stuntje er eerlijk gezegd denk ik niet ingezeten deze keer. Voor het verslag kwam het niet verkeerd uit dat ik snel remise maakte, al was ik daar natuurlijk niet op uit. Tegenstander Raoul van de Oudeweetering en ik speelden een vrij kalme Siciliaan waarbij beiden redelijk gezonde zetten deden en al teveel risico uit de weg gingen. Met het half dichtschuiven van de stelling en beiden in het bezit van één halfopen lijn was de muziek er al snel uit, en plaatste ik een remiseaanbod. Doorspelen zou waarschijnlijk een moeilijke en langdurige manoeuvreerpartij opleveren, begrijpelijk dus dat dit aanbod werd aangenomen. Gezien mijn resultaten tot nu toe ook geen tegenvaller, overigens. Niet lang daarna maakte Radboud remise tegen Luc Compagnie. Hoewel die op papier een stuk sterker is, wist hij niet goed om te gaan met de activiteit die Radboud snel op het bord gooide. Na die uitbarsting volgde dameruil en leek Radboud de witte stelling in zijn greep te hebben. Hij kon echter geen manier vinden om hier effectief gebruik van te maken, en ook in de analyse konden beide spelers geen manier vinden om hun stelling echt te verbeteren. Een keurige en terechte deling van het punt! Korte tijd later begonnen enkele partijen voor ons helaas geleidelijk een mindere kant op te gaan, vooral voor de pijnofferaars/gambiteers onder ons. Max kreeg tegen de talentvolle Jan Willem Timmerman een variant op het bord die hem goed ligt, ondanks de pion minder die zwart daarin vaak een tijdje heeft. Hij haalde echter twee zetten door elkaar en kwam daardoor ineens erg moeilijk te staan. Met actief en creatief verdedigen lukte het Max echter om de pion achterstand helemaal mee te slepen naar een eindspel met ongelijke lopers. Dit was voor wit niet meer te winnen, al probeerde hij het nog wel een tijdje. De volgende die het lastig kreeg was Jim. Hoewel hij in feite slechts een een schijnoffer speelde, heet het in zijn geval toch een gambiet. Dit werd een spannende partij, waarin zowel Jim als tegenstander Maarten Vinke op aanval speelden. Actief, maar subtiel spel was vereist. Waarschijnlijk liet Jim hierbij iets teveel diagonalen naar zijn koning open vallen, waardoor hij aan de noodrem moest trekken, met dameruil en kwaliteitsverlies tot gevolg. Zijn tegenaanval sloeg helaas niet door, waardoor Pallas op achterstand kwam. Teamleider Pim speelde een werkelijk gambiet en zag zijn pion ook helemaal niet meer terug. Doel was natuurlijk om in ruil hiervoor veel activiteit te ontwikkelen, met aanval op de zwarte koning. Tegenstander Jasper de Jong probeerde echter een soort vesting op te bouwen, waar Pim denk ik zijn tanden uiteindelijk op stuk beet. Ten minste, meestal als ik het bord van Pim bekijk, zie ik wel iets van de plannen die hij zou kunnen hebben om tot een doorbraak te komen, maar in deze partij leek het mij dat de zwarte stelling te stevig was. Met mijn beperkte fantasie kan ik natuurlijk niet uitsluiten dat Pim iets briljants gemist heeft, maar ik dacht dat ze er in de analyse ook niet veel verder mee kwamen. Hiermee werd de achterstand twee punten, en gezien de stellingen op de rest van de borden leek het niet meer mogelijk om die in te lopen. Chris speelde op het laatste bord een degelijke partij tegen Laurens Snuverink. Hij speelde verantwoord op aanval, maar zwart kon net voldoende stukken ruilen om, ondanks diens slechte pionnenstructuur, een onneembare vesting te creëren. Voor Chris wel een (halve) opsteker, hij is nu eindelijk van de 0 af. Gezien zijn spel in de interne competitie had dit natuurlijk al veel eerder moeten gebeuren, maar wie weet wat er nog mogelijk is? Daarmee kwam de stand op 2-4, waarmee de wedstrijd in feite beslist was. Martijn stond immers een pion achter en Matthijs was bezig met het verdedigen van een gelijke stelling. Martijn speelde tegen de sterke invaller Hans Plasman en probeerde een degelijke verdediging op te zetten met zwart. Hierbij lukte het hem echter niet om voldoende ruimte te pakken, waardoor hij feitelijk als een nijlpaard in een iets te klein binnenverblijf stond. Op zich is dit iets wat Martijn wel gewend is, maar het gebrek aan actief spel baarde mij toch wel wat zorgen. Wit voerde de druk langzaam op, waardoor hij wel gedwongen werd om een pion te geven. Deze bleek uiteindelijk beslissend, al moet gezegd dat Martijn zich taai verdedigde en wit dwong erg hard te werken voor het punt. Zoals al eerder vermeld was Matthijs zo dapper om in te vallen aan bord 1. Daar trof hij met Thomas van Veelen een invaller aan de kant van Max Euwe 2, daar vermoedelijk geplaatst om het tegen Morris op te nemen. Toch moest Matthijs, met zwart, nog altijd opboksen tegen een ratingverschil van ruim 200 punten, en was hij natuurlijk nog niet toegekomen aan het doorspitten van zijn sinterklaascadeau, het onvolprezen boek The seven deadly chess sins (Jonathan Rowson). Aan het bord was van het ratingverschil weinig te merken, Matthijs speelde actief en verantwoord op de aanval, had hier misschien wat actiever in kunnen zijn, dit was mogelijk wat te riskant. Na ruil van een heleboel stukken bleef een eindspel over met beide een dame, witveldige loper en zes pionnen. Dit leek mij totaal gelijk, maar Thomas was vastbesloten om te winnen en sloeg twee keer remise af. Matthijs gaf echter geen krimp, forceerde dameruil en nadat vervolgens de lopers geruild waren werd het echt duidelijk dat geen van beiden nog op winst kon spelen. Daarmee werd de wedstrijd toch nog met een lichtpuntje afgesloten. Zoals gezegd, tegen dit Max Euwe 2 was winnen helaas te moeilijk voor ons. Gelet op het resterende programma zal het nog een hele kluif worden om ons te handhaven in de tweede klasse, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. En anders misschien volgend seizoen in klasse 3B samen met LOS??
|
