KNSB: dikke nederlaag Pallas 1 in ArnhemDit heb ik in mijn hele schaakcarrière nog niet meegemaakt, en nu moesten we zelfs twee borden leeg laten. Door ziekte en andere omstandigheden, waarbij zelfs invallers alsnog uitvielen, lukte het geen enkel Pallas-team om compleet op te komen. Wij misten drie vaste krachten, gelukkig kon Chris ons nog aanvullen. Hoewel deze wedstrijd voor ons op voorhand niet de belangrijkste was, is het natuurlijk niet erg motiverend om met een 2-0 achterstand te beginnen. Toch zag het er aan het begin van de middag nog niet zo slecht uit. Jim won in de opening een pion en hoewel dat zijn tegenstander actief spel opleverde, leek het mij voor zwart aanvankelijk prima speelbaar. Chris speelde tegen een FM en kwam goed uit de opening. Hij speelde nuchtere en dappere zetten en won ook een pion. De rest leek op dat moment nog een redelijk gelijkwaardige stelling te hebben, behalve Radboud dan misschien. Die speelde naar zijn zeggen een dikke ruk partij. Dit mocht ik overnemen, op voorwaarde dat ik toegeef dat ik zijn vorige partij wat te pessimistisch had beschreven. Bij deze, maar het resultaat was uiteindelijk hetzelfde. Max speelde best een goede partij, die lange tijd in evenwicht was. Hierbij had hij wel de pech dat hij tegen een sterke en vooral hele handige tegenstander speelde, die een vergissing van Max genadeloos afstrafte. Dit kostte een stuk tegen een pion, waarbij Max nog wel wat actief spel had, maar het was op den duur onvoldoende om de partij te kunnen redden. Zelf speelde ik tegen een jonge talentvolle speler. Na de opening miste ik de kans om een pion te offeren voor goed spel en ging in plaats daarvan in op dameruil en afwikkeling naar een semi-eindspel. Dit had ik echter verkeerd getaxeerd, vooral kreeg ik geen kans meer om mijn loper op a1 (die tegen een pion op c3 aan keek), te activeren. Mijn tegenstander speelde dit netjes uit, op een manier zoals ik die zelf ook graag hanteer. Beetje frustrerend voor mij, maar complimenten voor mijn tegenstander. Pim was ons lichtpuntje en speelde, tegen ook al een sterke en taaie tegenstander, een mooie aanvalspartij. In een voor hem karakteristiek systeem gingen steeds meer stukken naar de zwarte koningsvleugel. Dit leverde een pion op, maar daarmee was het nog niet gedaan. Zoals gezegd verdedigde zijn tegenstander taai en dwong Pim om scherp te blijven spelen. Dit deed hij dan ook, en dit leidde tot een mooie slotaanval die zo in een tactiekboek zou kunnen. Zijn tegenstander liet Pim sportief het mat uitvoeren. Helaas was dit ons enige punt, aangezien Jim en Chris het niet redden. De tegenstander van Jim bleek uiteindelijk toch te gehaaid, en Chris dacht dat hij wat meer spel kreeg door zijn pion terug te geven. Dit gaf zijn tegenstander echter de kans om af te wikkelen naar een toreneindspel waarbij wit een soort winnende wandelkoning bleek te hebben die de zwarte pionnen één voor één kon ophalen. Niettemin goed gespeeld door beiden. Uiteindelijk dus een ruime 7-1 nederlaag, die zeker niet onterecht is, maar die ik toch wel wat geflatteerd durf te noemen. Ik denk dat we deze wedstrijd maar het beste kunnen vergeten, en ons richten op de belangrijke wedstrijden die ons nog te wachten staan.
|