Klein verlies Pallas 1 in AlmereAlmere blijft voor Pallas een lastige tegenstander in de KNSB. Zaterdag werd met het kleinst mogelijke verschil verloren van het vlaggenschip van de plaatselijke SC, maar eerlijk gezegd heeft er ook nooit meer ingezeten dan de 3,5 punten die door ons team bij elkaar geharkt werden. Toch geen slechte prestatie, gezien het feit dat we met maar liefst drie invallers moesten aantreden. Pim zit in een ver buitenland, Jop had verplichtingen jegens zijn werkgever en Morris haakte af vanwege fysiek malheur. Geconfronteerd met zoveel tegenslag moest daarom een beroep gedaan worden op de Grijze Massa van Pallas. Gerard Burgers en Chris Rindertsma hadden al vaker in Pallas 1 gespeeld, maar voor Eric Goedhart was het zijn debuut, en dat na jaren trouwe dienst als teamleider, umpire en trouwe secondant. De invallers scoorden 1 uit 3, ongeveer conform de verwachting, zij het dat het punt op een wat bijzondere manier tot stand kwam. Gerard zette ons op voorsprong, niet dankzij zijn briljante spel maar wel dankzij het inzicht van de routinier die beseft dat met opgeven nog nooit een partij is gewonnen. Tegenstander Ahnaf Uddin won in de opening een pion, later een kwaliteit en stevende rustig op de zege af, tot er ineens het geluid van een telefoon klonk. Het bleek het apparaat van Uddin, waardoor Gerard tot zijn verbazing werd uitgeroepen tot winnaar van de partij. De voorsprong bleef overigens niet lang in stand, omdat Chris plotseling werd matgezet door Jarno Witkamp. Dat leek niet echt nodig, mijn indruk was in elk geval dat hij juist de gevaarlijker aanval had en misschien zelfs wel had kunnen winnen. Vanwege het late afhaken van Morris speelde debutant Eric op bord 2 tegen Diederic ’t Hooft. Hij ging niet in op het aangeboden gambiet, maar probeerde de stelling wel te compliceren en gooide er op een gegeven moment zelf maar een stuk tegenaan. Hoewel niet correct, liet hij zijn tegenstander er wel voor werken. Die had bijna al zijn bedenktijd nodig om te consolideren, maar toen dat eenmaal voor elkaar was, was er voor Eric ook weinig meer over om voor te spelen. Van de “vaste” spelers verloor alleen Jim, en dat leek niet helemaal nodig. Hij speelde een ingewikkelde manoeuvreerpartij tegen Johannes Kossen, maar in de grote afwikkeling hield die een vrijpion op de a-lijn over in een toreneindspel. Gelukkig had Jim zijn toren achter de pion en zijn tegenstander die van hem er juist voor, zodat er goede remisekansen leken. Normaal is Jim een dergelijk eindspel wel toevertrouwd, maar nu zorgde kortsluiting of iets anders onverklaarbaars ervoor dat hij zijn toren van de a-lijn naar de tweede rij speelde, wat na een torenschaakje op de eerste rij uiteraard meteen uit was. Guy speelde, evenals vorig seizoen, tegen Mike van Niel, en opnieuw werd het een ingewikkeld potje waarbij beide spelers de inzet steeds verhoogden door stukken te laten hangen en leuke tussenzetjes te spelen. Aanvankelijk leek niet dit in het voordeel van Guy, die een kwaliteit inleverde, maar later kreeg hij toch gevaarlijk tegenspel en heeft mogelijk zelfs de winst gemist. Toen de rookwolken opgetrokken waren resteerde een eindspel met dames en ongelijke lopers, en twee onveilige koningen waarbij geen van beiden kon ontsnappen aan eeuwig schaak. Draw, derhalve. De beste prestatie van Pallas werd geleverd door Max, die met zwart de degelijke Pim Groot langzaam en gedecideerd van het bord schoof. Top! Tussenstand 3,5-2,5 voor Almere met Johnny en ondergetekende nog bezig. Johnny stond qua stelling verloren, een kwaliteit achter zonder tegenspel met alleen een barricade van pionnen en loper met wat zware stukken om te hopen dat zijn tegenstander niet binnen kon vallen. In die wetenschap plaatste mijn tegenstander een remiseaanbod. Dit na een partij waarin de eerste 20 zetten snel werden afgeraffeld om in een bekend eindspel met vreemde materiaalverhouding te komen. Dat speelde ik niet slecht, maar Dennis van Leusden evenmin, tot hij wat overmoedig werd en een onverantwoorde pionzet deed. Daar wist ik echter onvoldoende van te profiteren, zodat er snel weer een soort evenwicht in de stelling ontstond. Het bleef echter ingewikkeld en het lukte me niet om uit te rekenen of het laten doorlopen van mijn vrijpion het offeren van mijn andere pionnen waard was. Aangezien Johnny ook niet meer kon winnen nam ik het aanbod dus maar aan. Omdat Richard van ’t Schip, de tegenstander van Johnny, duidelijk moeite had een winnend plan te verzinnen, bood die in arren moede ook maar remise aan. Hoewel dit het verlies van de wedstrijd betekende, kon Johnny dit gezien zijn totale ontbreken aan tegenspel ook niet verantwoord weigeren, waarmee de nederlaag een feit was. Soms loopt het zo, en alles overziend valt er ook weinig op af te dingen. We zullen het van de andere wedstrijden moeten hebben, gelukkig volgen er nog genoeg en ligt alles nog open. Almere 1 (1994) DSG Pallas (1886) 4½ 3½ 1. Dennis van Leusden 2070 René Renders 2091 ½ ½ 2. Diederic 't Hooft 2056 Eric Goedhart 1717 1 0 3. Johannes Kossen 2018 Jim Klinge 1920 1 0 4. Pim Groot 1957 Max van de Pavoordt 1872 0 1 5. Mike van Niel 1970 Guy Bielderman 2052 ½ ½ 6. Richard van 't Schip 1985 Johnny Paans 1876 ½ ½ 7. Jarno Witkamp 1983 Chris Rindertsma 1893 1 0 8. Ahnaf Tajwar Uddin 1910 Gerard Burgers 1668 0 1 René
|