KNSB: Pallas 2 wint in AmersfoortIn onderstaande figuur zien we het wedstrijdverloop op basis van de inschattingen van de teamleider. Langere tijd leek het wedstrijdverloop zich gunstig te ontwikkelen met o.a. bord 1 (Marco), Gerard (3), Robert (5) en Pim (8). Op bord 2 zorgde Henk voor het eerste punt, daarna bleek op bord 8 Jasper niet tegen de druk van de tegenstander bestand. Marco trok toch aan het kortste eind, en Pim verzilverde zijn eerste externe overwinning. Gerard moest het na een lang toreneindspel toch in remise berusten. Daarna wist Eric met een behendig paard de tegenstander twee pionnen te ontfutselen en haalde de o zo belangrijke overwinning. Robert stond vrij snel na de opening twee pionnen voor, maar was pas na een lang eindspel de verwachte overwinning een feit. Wedstrijdverloop Bord 1. Marco van Sittert – Martijn van der Zwan 0 -1 Ik heb weinig aan toe te voegen aan de uitslag. Ik heb het….. (zelf in te vullen). Bord 3. Gerard Burgers – Tim ten Boske ½ - ½ Wit kwam goed uit de opening(Siciliaans, Hongaarse variant) en verkreeg via een kleine combinatie beslissend voordeel: 2paarden tegen toren. Dit mondde uit in een lastig, maar zeker voor wit gewonnen Toreneindspel, dat ik helaas verknoeide. Remise. Bord 4. Hans Manuel - Henk van der Tol 0-1 Mijn partij duurde slechts 18 zetten. Er kwam een voor mij onbekend gambiet op het bord: Pf3 -d5, C4 na het antwoord d4 wist hij echter ook niet hoe hij verder moest en kwam er niet goed uit. Met een loper, toren, paard en dame gericht op de koning blunderde hij en kon opgeven. Bord 5. Robert Capel – Hanjo Petersen 1- 0 In de Weense partij hoopte mijn tegenstander met zijn twee paarden binnen te vallen resp via Pd4 en Ph5. Maar met een loperoffer op f7, gevolgd door een aftrekschaak van de dame op f3 (f4 * e5+) kon ik stuk terugwinnen en hield twee pionnen over. Verderop in het middenspel meende ik op zeker te moeten spelen en verschillende stukken af te gaan ruilen. Maar met het ontstane toreneindspel werd het nog een lange zit om het voordeel van de extra pionnen uiteindelijk ook te realiseren. Omdat de collega’s inmiddels allemaal klaar waren was de hoofdopdracht geen fouten maken en verzilveren, hetgeen uiteindelijk ook lukte. Bord 6. Luc Kepers – Eric Goedhart 0 -1 In een Hollands avontuur combineren de Amersfoortse teamleider en schrijver dezes aanvallende acties met verdedigende manoeuvres waarbij een evenwichtig geheel bewaard blijft. Aan het einde van het middenspel zijn bijna alle stukken afgeruild en resteert een materiaal gelijkstaand eindspel met wederzijds een paard en vijf pionnen dat zo te zien in remise zou kunnen eindigen (Zie figuur: stand na zet 41 van wit). De praktijk leert echter anders: zwart heeft twee pionnengroepjes tegen wit vier, wat wits verdedigende taak moeilijker maakt. In het verdere verloop begaat wit enige onnauwkeurigheden en moet op zet 72 de vlag strijken. Luc Kepers – Eric Goedhart, stand na zet 41 van wit Voor mij de eerste keer mee naar een externe partij, zwart speelde de Siciliaanse verdediging die ik beantwoorde met een alapin (2.c3) en ik kreeg een voor mij redelijk bekende positie op het bord. Even knipperen met mijn ogen en de bekende positie is in duigen gevallen en ik sta voor mijn gevoel tegen een overweldigende aanval te verdedigen. De Computer probeert te zeggen dat de positie gelijk was, helaas voelde dat niet zo en ontnam ik mezelf in het middenspel iedere kans om een tegenaanval op te zetten om in plaats daarvan twijfelachtige keuzes te maken in mijn stelling. Tegen het einde dacht ik een opening te zien voor een tegenaanval, echter zag ik over het hoofd dat mijn paard 2 stukken dekte en was het vrij snel daarna een gedane zaak. Desalniettemin een leuke en leerzame ervaring. Bord 8. Luuc Baltus – Pim Slottje 0 -1 Ik hou van open diagonalen voor mijn lopers, dus vanaf het begin probeerde ik daar al naartoe te werken. Maar mijn tegenstander opende met 1. e4 - c5 en 2. d4 - cxd4 3. c3, een gambiet waarbij een centrumpion verloren gaat voor hoge activiteit. Een mooi begin voordeel als ik die voorsprong weet te houden. Na 12 zetten is dan uiteindelijk de opening ten einde en is het middenspel begonnen, daar begonnen mijn problemen. Mooie open diagonalen maar door datzelfde open centrum en 2 open lijnen voor zijn torens, stond ik erg in de verdrukking en moest ik erg precies spelen om geen stuk te verliezen. Gelukkig vond mijn tegenstander het zelf ook heel moeilijk om er zijn voordeel uit te halen, want na mijn onopgemerkte blunder kon hij makkelijk een stuk of kwaliteit winnen. Gelukkig heeft hij het niet gezien, maar toch heeft hij een goede aanval weten te ontwikkelen. Volgens de schaakcomputer stond ik uiteindelijk op verlies met mat-in-9 zetten, dat moet je dan ook maar zien. Mijn tegenstander heeft het in ieder geval niet gezien en blunderde na een stuk-offer en moest het spel uiteindelijk opgeven.
|
