Slotronde; Nipte zege, en nu maar afwachten....Wel is het afwachten wat er in de KNSB gebeurt. De OSBO-teams De Toren-VSV 2 (3B), ASV 3 (3C), Wageningen 2 (3D) en Zevenaar (3E) zijn nog niet veilig. Versterkte degradatie ligt op de loer. Gisteravond werd op het militair terrein van Ermelo de slotronde in de OSBO klasse 1A uitgevochten. Eigenlijk was het veel te lekker weer om binnen te gaan zitten, maar ze hadden goed hun best gedaan: de binnentemperatuur was nog hoger dan buiten. Al gauw stroomde de zaal vol met strijdlustige schakers, waarbij het eigenlijk over de hele linie nog wel ergens om ging. De nummer 1 en 2 speelden direct tegen elkaar om het kampioenschap, wijzelf speelden bescheiden als we zijn om de handhaving van de zesde plek tegen de enige thuisploeg: VSG. Op papier een lastige tegenstander, maar dat waren ze allemaal dit seizoen. Al te vaak echter bleek wel dat de competitie niet op papier wordt beslist, want de teams waren erg aan elkaar gewaagd. "Gelijkspelletje moet voldoende zijn", oordeelde teamleider Radboud. Maar dan moet de Toren wel het Briesend Paard verslaan. Tja, torens hebben meer kwaliteit dan paarden - dat is de theorie. En als ze dan toch mochten verliezen, dan met maximaal 5,5 - 2,5? Wat is ons onderling resultaat eigenlijk? Conclusie: laten wij maar gewoon winnen, dan is het allemaal veel makkelijker rekenen. Willem Wubs was al vrij snel klaar met de krakende vloer rondom zijn bord, dus om zichzelf en de kijkers daar niet te lang mee te vermoeien werd tot een degelijke remise met zwart besloten. Ik heb weinig details van alle partijen meegekregen, maar had de indruk dat we zeker een aardige kans maakten. De Toren was ondertussen op achterstand gezet. Wat wil je tegen een briesend paard, die komen snel uit de startblokken. Maar Radboud had vertrouwen in de eerste vier borden, die zouden de klus wel klaren voor de Arnhemmers. Ondertussen kwam Gerard Burgers helaas ook in de verdrukking. 2x 0,5 - 1,5 in ons nadeel, maar we willen toch echt niet degraderen! Ik zelf had een lastige partij met veel potentie aan beide zijden, maar wel het initiatief voor mezelf. Al manoevrerend werd het voor mijn tegenstander toch wat complex. Hij gebruikte meer tijd en deed niet de meest handige zetten om de complexiteit te verminderen. Maar er was niets aan de hand. Totdat hij in een vlaag van verstandsverbijstering (eerst van mijzelf, daarna ook van hem) een simpel aanvalletje niet oploste met "breng het aangevallen stuk in veiligheid" maar met "val de aanvaller aan met de enige verdediger van het aangevallen stuk". Mijn briesend paard kon zijn volle toren verschalken, maar de witte vlag werd al uitgestoken. 1,5 - 1,5. Het was zonde van de mooie partij waar nog zoveel in zat, dus we hebben de rest van de avond lekker in het café zitten analyseren. Opeens bleek rond 00:00 dat het al 00:00 was, of we even naar de prijsuitreiking wilden komen. "O ja, het was op zich best spannend he!". En wat bleek: ons angstbeeld van een overwinnend Briesend Paard was uitgekomen, maar ons hoofddoel van zelf winnen ook! Invaller Gorrit streed dapper maar wist zijn remisepotentieel net niet te benutten in het eindspel. Verder hadden we nog 2 remises en 2 punten erbij gepakt, genoeg voor een 4,5 - 3,5 overwinning. Hoopvol wachtend op de komst van een afsluitende bitterbal - het was tenslotte een slotronde - zagen we dat die er toch echt niet meer ging komen. Dat zou onze Gert beter gedaan hebben. Laten we volgend jaar dus die slotronde maar bij ons organiseren! Alle vaste teamleden bedankt voor een mooi seizoen. Er waren slechts zeer sporadisch invallers nodig; Erik Blom en Gorrit Smit, bedankt!
|