Ruime zege Pallas 1 op Sneek 2Bijna naar de top, maar helaas bleek Almere weer bij de les. Hardenberg niet, zodat de volgende wedstrijd tegen hen in principe nergens meer over gaat. Tenzij Almere dus steken laat vallen, dan zal de winnaar vermoedelijk kampioen zijn. Ingewikkeld dus, zeker nu er geen gezamenlijke slotronde is… Maar de wedstrijd tegen het inmiddels gedegradeerde Sneek 2 geeft ook wel wat stof tot napraten. Zo eenvoudig kwam de overwinning namelijk ook weer niet tot stand. De voortekenen waren al minder gunstig. We vertrokken immers vanuit het zonovergoten Deventer om anderhalf uur later in het koude, natte en winderige Sneek aan te komen met onze korte mouwtjes. Morris voelde zich al helemaal niet best en speelde met zwart tegen Han Holl, die ik op basis van een eerdere partij die ik hem tegen Guido zag spelen, als zeer degelijk had ingeschat. Nu begon die echter pas degelijk te spelen toen hij een pion achter stond en dat is tegen Morris in de regel te laat. Zo ook nu. Morris moet dan ook met afgrijzen naar mijn partij gekeken hebben, aangezien ik zelf liefst twee pionnen offerde (weggaf…?). Ik had natuurlijk wel compensatie: zwart kon niet rokeren en mijn stukken waren hyperactief. Al snel had ik een onweerstaanbare aanval op het bord waarmee ik Pallas op voorsprong bracht. Radboud pakte het volgens de Morris-filosofie heel wat beter aan. Hij gaf geen pion weg, maar speelde agressief en pakte een boel ruimte. Dit leidde tot kwaliteitswinst bij zeer goede stelling, maar een blunder zette de boel op zijn kop. Gelukkig profiteerde zijn tegenstander maar half, waarna een ingewikkeld toreneindspel op het bord kwam met her en der hangende en vrije pionnen. Mijn gevoel zegt me dat Radboud wel een plus had, maar hij durfde niet voluit te gaan en moest uiteindelijk genoegen nemen met remise. Mijn zorgen over de wedstrijd ontstonden al eerder, op een moment dat Max een stuk, Johnny een toren en Jim de partij wegblunderden, en Jop en Guy nog niet zo overtuigend beter stonden. Eerst maar even het zuur: Johnny had een jeugdige tegenstander die snel en degelijk speelde, maar verder niet heel indrukwekkend. Johnny voelde zich uitgedaagd om ten aanval te trekken en deed een paar positioneel minder verantwoorde zetten. Dit was nog tot daar aan toe, maar het weggeven van een toren kon zijn stelling echt niet hebben. Hoewel het daarna nog een beetje tricky werd, hield zijn tegenstander het hoofd koel. Erg balen, zeker omdat Johnny op zich goed speelt en dit in intern ook met resultaat gepaard laat gaan, maar in het eerste wil het nog niet zo lukken. Ik ben er echter van overtuigd dat dat allemaal goed komt! Jim speelde een goeie pot. Met zwart hoefde hij bijna geen tijd te gebruiken om tot een mooie stelling te komen, hij had op een gegeven moment zelfs anderhalf uur meer dan zijn tegenstander. Die hield wel het hoofd koel en bleef degelijk spelen in wat mindere stelling. Misschien speelde Jim het iets te snel, of zelfverzekerd, in elk geval had hij overzien dat zijn tegenstander via een breek een gevaarlijke vrijpion kon krijgen. Deze was goed af te stoppen, maar uiteraard niet met de toren, maar met de koning als blokkerend stuk! Nu was het direct uit. Gelukkig liet Max zien hoe je met tegenslag omgaat. Nadat hij een stuk had vergooid (stap 2-niveau) en niemand nog een cent gaf voor zijn kansen, offerde hij er gewoon nog een om complicaties te creëren. Dit betaalde zich snel uit, de stelling werd ingewikkeld voor zijn tegenstander en het voordeel wat die had, was binnen twee zetten volledig verdampt. Bovendien zat die in tijdnood en werd de druk zo hoog dat hij mat in 1 toeliet. Een meevallertje maar toch: een voorbeeld van hoe je moet spelen als je slecht staat! De score werd opgevoerd door Guy en Jop. Guy kreeg vanuit de opening een enorm ruimtevoordeel. Zijn tegenstander liet zich insnoeren en Guy speelde graag de rol van bondagemeester. Ga maar na: witte pionnen op d4, e5, f6, g5 en h6 en alle zwarte koningsvleugelstukken op hun plek. Hij speelde dus praktisch met drie stukken meer. Dit leidde natuurlijk als vanzelf tot stukwinst en na ruil van al het andere materiaal tot een eenvoudig gewonnen eindspel. Jop had het lastiger. Hij kwam goed uit de opening en leek ook een duidelijk positioneel voordeel te hebben, maar deed het ergens niet helemaal goed. Zijn tegenstander kreeg daardoor tegenspel en Jop moest opletten. Hij kon echter afwikkelen naar een toreneindspel waarbij hij steeds wat voordeeltjes kon inruilen voor net iets grotere voordeeltjes, wat uiteindelijk leidde tot een doorlopende pion. Een goed puntje. Dit alles leidde dus tot een 2,5-5,5 overwinning, waarmee Sneek 2 definitief gedegradeerd is, en wij dus nog altijd kans maken op het kampioenschap. Over twee weken Hardenberg uit. Altijd lastig ;)
|