Pallas 1 wint thuisduel tegen Caïssa 5Voor de eerste wedstrijd na de winterstop waren wij gastheer voor Caissa 5 uit Amsterdam. Een team wat qua rating ongeveer even sterk is als wij, maar een lastige seizoensstart achter de rug heeft met slechts 2 gelijkspelletjes, en er dus op gebrand om van ons te winnen. Dit was hen vorig seizoen ook gelukt, dus we waren gewaarschuwd. Temeer omdat Jan Willem verhinderd was en Morris ziek moest afhaken. Robbert Biesterbos en Jeroen Bosch bleken gelukkig meer dan capabele invallers. De Amsterdammers hadden hun opstelling wat omgegooid, in elk geval vergeleken met wat ik ervan verwacht had. Voor de wedstrijd maakte dat niet veel uit, zoals het in de praktijk zelden veel lijkt uit te maken. Jim kwam hierdoor op bord 1 met zwart tegen Lance Oldenhuis te spelen. Hij had zich hierop niet voorbereid, maar na mijn tip over de neiging van zijn tegenstander om agressief te spelen ging hij zorgvuldig alle gambietjes en offers uit de weg. Hoewel wit er alles aan deed om door te breken, hield Jim steeds het hoofd koel, op één moment na, wat gelukkig niet fataal bleek. Toen de kruitdampen opgetrokken waren bleek Jim een stuk voor te staan, met stabiele stelling en kon het punt worden bijgeschreven. Een paar tellen later won ik ook. In de opening haalde ik een paar zetten door elkaar, wat op zich niet veel kwaad leek te kunnen en tegenstander Olaf Ephraim leek er meer door verrast dan ikzelf. Met zwart kon ik een prettige stelling opbouwen, in elk geval leek de witspeler zich niet erg op zijn gemak te voelen. Hij probeerde de druk te verlichten door dames te ruilen, maar dit bracht mij juist een voordeeltje. Een onschuldig ogend paardschaakje bleek na mijn onverwachte Kh6 echter direct verliezend. Hiermee kwamen we ineens op een 3,5-1,5 voorsprong, terwijl het er eerder in de wedstrijd een stuk minder gunstig uitzag. Max speelde met zwart een degelijke partij tegen Wim Nijenhuis. Hij leek er zelfs licht voordelig uit te komen, maar moest in remise berusten na een afgedwongen zetherhaling van wit. Daarna kwamen we op achterstand omdat Johnny zijn stelling opblies. Hij speelde zijn gebruikelijke gambietje en leek ook wel een lekkere aanval te krijgen, maar Sander Tigelaar verdedigde secuur. Voor mijn lekenoog leek het spannend, tot Johnny besloot tot een torenoffer waarna zwart snel dameruil kon afdwingen en daarmee de witte aanval tot stilstand bracht. Vlak daarvoor, toen Johnny nog goed leek te staan, kreeg Guy een remiseaanbod. Dit nam hij in beraad, maar toen ik zag dat Johnny ging verliezen dacht ik dat het beter was om door te spelen. Intussen had Guy niet veel tijd meer over en ging kort daarna ook nog eens in de fout, wat hem in een verloren toreneindspel bracht. Niet zo handig van de teamleider dus… Gelukkig had invaller Robbert ons weer op gelijke hoogte gebracht door in zijn “waiting game” tegen Marc Ordodi liet zien over wat meer geduld te beschikken. In een stelling waarin veel spanning stond op het centrum bleef hij rustig en wachtte tot zijn tegenstander ging breken. Dit gebeurde, met als resultaat dat zwart veel zwakkere pionnen overhield die uiteindelijk tot zijn ondergang leidden. Even later verloor Jop, die desondanks een goede partij speelde. Voor de verandering kwam hij in de opening eens niet een pion achter, al kwam dit vooral omdat zijn tegenstander die niet bliefde. Volgens mij is Jop niet echt in de problemen geweest, maar had hij bij de afwikkeling naar het eindspel beter zijn paard (tegen de loper van wit) kunnen behouden. Nu kwam er een zeer ingewikkeld pionneneindspel op het bord met vele vrije zetten en waarbij ieder rekenfoutje fataal kon zijn, voor beide partijen. En dat in oplopende tijdnood. Beide spelers deden het niet helemaal goed, maar helaas maakte Jop dus de laatste fout. Guy stond op dat moment dus ongelukkig, terwijl hij daarvoor een spannende partij speelde tegen Kees Sterrenburg, die koos voor een nogal onorthodoxe opzet. Het leek mij totale chaos, maar het bleek allemaal al eerder gespeeld en zelfs een naam te hebben. Guy had het wellicht iets harder kunnen aanpakken, nu kwam hij er niet voordelig uit en na bovengenoemde schermutselingen dus zelfs in een verloren eindspel. Gelukkig wist hij zijn rug te rechten en deed er alles aan zijn nadeel zo klein mogelijk te houden. Hij wist een goede balans te vinden tussen verdedigen en actief tegenspel zoeken en zijn tegenstander te verleiden tot een foutje, waardoor het ineens niet meer te winnen was voor zwart. Uitstekend gedaan en voor mij een grote opluchting! Dit halfje betekende eveneens dat we de wedstrijd gingen winnen, aangezien onze andere invaller, Jeroen Bosch, niet meer kon verliezen. Hij speelde op bord 2 tegen de hoogste ratinghouder van Caissa 5, Angelo Spiler, en koos zijn gebruikelijke degelijke aanpak. Zwart speelde het goed en wist kansen op voordeel voor wit de kop in te drukken, aan de andere kant gaf Jeroen ook niets weg en hield de stelling gesloten. Op het moment dat Guy remise maakte waren bij Jeroen alleen nog torens en alle (!) pionnen op het bord. Weliswaar had zwart vanwege twee dubbelpionnen evenzoveel open lijnen, maar deze waren gemakkelijk te verdedigen. Aangezien iedere poging om op andere wijze te breken zelfmoord zou betekenen, moest zwart in remise berusten. Hiermee is de vierde overwinning binnen en zijn we weer een plekje gestegen, al is dit relatief omdat enkele wedstrijden vanwege het slechte weer werden afgelast. Maar goed, de doelstelling om te handhaven moet toch wel als behaald beschouwd worden, reden genoeg om de avond af te sluiten met veel vlees en bier!
|