Tegen medepromovendus VAS 2 moesten, in ronde 4, dan eindelijk eens punten gepakt worden.
Met voor het eerst zelfs een gering gemiddeld ratingoverwicht had dat ook best kunnen en misschien wel moeten gebeuren.
Dat pakte helaas dus anders uit, terwijl het nog wel mooi begon: ik zette Pallas op voorsprong na een wat vreemde partij waarbij al op zet 6 dames geruild werden en mijn tegenstander Milo Bogaard zijn koning waarschijnlijk iets te lang in het centrum hield. Toch vond de engine achteraf de witte stelling nog vrij lang te pruimen, maar ineens was het mis en vielen een boel van mijn stukken zijn stelling binnen.
Op dat moment was er ook al wel wat meer tekening op een aantal andere borden: Max kwam goed uit de opening tegen Jan Roebers, Radboud had een actieve stelling, Guy leek een plusje te hebben en Jim leek net zijn hand overspeeld te hebben en moest een kwaliteit geven. De overige borden leken ongeveer gelijk.
Het was dan ook erg teleurstellend dat de partijen van Max en Guy in korte tijd alsnog verloren gingen.
Max hinkte wat teveel op twee gedachten: in plaats van zijn aanval te versterken speelde hij zijn paard naar de damevleugel, waar het na een simpele zet van zwart geen toekomst had. Ik heb het niet precies meegekregen, maar daarna gaf het zwarte tegenspel volgens mij toch de doorslag.
Bij Guy was het drama nog groter. Eerst overzag hij (weliswaar met weinig tijd) stukwinst en kort daarna werden de complicaties zo ingewikkeld dat hij het niet meer zag en door zijn vlag ging. Ineens op achterstand en met de situatie op de andere borden was de hoop op een goed resultaat ineens klein.
Niet lang daarna maakte Morris remise en dat was eigenlijk gewoon goed, in elk geval het maximaal haalbare. Hij begon niet helemaal fit tegen de wat oudere, maar nog altijd zeer sterke Pim Ghijsen en speelde ook wat minder soepel dan we van hem gewend zijn.
Ik dacht dat hij langzaam van het bord gedrukt zou worden, maar toen ik voor het laatst keek had hij een kwaliteit geofferd waarmee eeuwig schaak kon worden afgedwongen. Meer zat er dus echt niet in.
In de tussentijd had ook Radboud zijn koning moeten omleggen. Hij kreeg vanuit de opening een actieve stelling, maar na een iets te agressief Pg4 kon de witte dame zijn stelling binnenkomen en meerdere zwaktes tegelijk aanvallen. Dat deed hem uiteindelijk de das om.
Daarmee was een goed resultaat in feite alleen nog in theorie mogelijk, gelet op de problemen die Jim had. Daarbij wel opgemerkt dat hij zich met hand en tand verdedigde en het zijn tegenstander nog lang moeilijk maakte.
Die wist uiteindelijk toch een plan te bedenken waarmee dameruil verplicht werd, waarmee niet alleen mogelijk tegenspel de kop werd ingedrukt maar ook het bouwen van een vesting onmogelijk werd gemaakt.
Intussen waren Wouter en invaller Gert-Jan Ludden nog bezig.
Beiden speelden ze ingewikkelde partijen, waarbij Wouter zich op een bepaald moment gevaarlijk ver achteruit liet drukken, maar in een dubbel toreneindspel met beiden nog een loper misschien ook nog had kunnen profiteren van wat ongelukkig geplaatste witte stukken.
Toen hij deze kans voorbij liet gaan moest hij een pion geven maar leek het eindspel toch niet te winnen voor wit. Daarin maakte Wouter nog een vergissing, maar gelukkig schatte zijn tegenstander deze niet helemaal op waarde en deed een remiseaanbod, wat uiteraard meteen werd aangenomen.
Gert-Jan speelde zijn eerste partij voor Pallas en wel tegen de jonge en zeer talentvolle Eline Roebers.
Het werd een langzame partij waarin hij probeerde zwart van het bord te duwen. Zijn tegenstandster gaf echter geen krimp en bleef kalme, goede zetten doen. In de afwikkeling naar een eindspel hield Gert-Jan een wat beter paard tegen een iets mindere loper over, maar aangezien beiden ook nog maar 2 pionnen hadden, was dit voordeeltje niet groot genoeg om de winst binnen te kunnen halen.
Wie de scores bijgehouden heeft, zal gezien hebben dat we een toch vrij grote, maar dus niet kansloze 2,5-5,5 nederlaag geleden hebben.
Normaal zou ik schrijven dat dit nog wel perspectief biedt, maar gezien de vorige wedstrijden die we eveneens niet kansloos verloren, begint bij mij de gedachte op te komen dat deze klasse misschien wat te sterk is voor ons.
Feit is dat we nu een achterstand van 3 punten moeten goedmaken om ons te kunnen handhaven. Hiervoor hebben we nog 5 wedstrijden, waarin het nodige stuntwerk gevraagd wordt...
Foto: na afloop ging het nog lang door met Pallas 1 en 2
