SOS 8-tal Pallas boekt klinkende overwinning op ZSG !De laatste twee KNSB-wedstrijden werden met die cijfers gewonnen door Pallas, terwijl de laatste wedstrijd op die manier naar de stroomafwaartsen ging. De verwachtingen voor donderdag lagen min of meer in dezelfde richting, aangezien ZSG op volle sterkte een zeer sterk team op de been kan brengen. Bij ontvangst bleken de gasten echter danig verzwakt, nu twee van hun 2100-spelers niet in de opstelling stonden. Daarmee bleken de gemiddelde ratings een stuk dichter bij elkaar te liggen, met gunstig effect op de kansen. In de wedstrijd ging het nog een stukje voorspoediger dan waarmee we rekening hielden. Op bord 8 had ZSG een talentvolle invaller geplaatst, die mocht aantreden tegen ons eigen talent Bart. Die kreeg al snel een goede stelling op het bord waarbij materiaalwinst voor de hand lag, maar hij moest nog wel een paar trucjes zien te weerleggen. Intussen was de eerste partij al in remise geëindigd. Jim speelde tegen Guido van Bennekom met wit een soort crash & burn opening, waarbij hij al zijn pionnen hard naar voren gooide in de hoop zijn tegenstander te overrompelen. Dit ging dan wel weer ten koste van de ontwikkeling, maar Carlsen speelt het kennelijk ook, en het oogde best intimiderend. Zijn tegenstander bleef echter kalm en nadat er wat stukken geruild werden bood hij remise aan. Omdat zwart dreigde het initiatief over te nemen, nam Jim dit wijselijk aan. Tekenend was dat beide koningen en torens de hele partij geen zet gedaan hadden! Niet lang daarna maakte Martijn ook remise. Tegen Miklos Hoffer moest hij zijn jetlag zien weg te spelen, en dat probeerde hij door zijn stukken rustig op en neer te schuiven achter een stonewall-opstelling. Hierin speelde hij iets te rustig, waarna zwart het witte centrum kon openbreken. Martijn zag de bui al hangen en bood remise aan, wat Miklos blijkbaar ook wel best vond. Kort daarna werd Pallas op voorsprong gezet door Bart, die alle pogingen tot tegenspel vakkundig de kop in had weten te drukken, dames wist te ruilen en zijn stuk extra steeds meer kon laten gelden. Opnieuw een mooie winstpartij! Een blik op de overige borden gaf hoop op een goed resultaat. Op enkele borden stonden we volgens mij beter, en nergens duidelijk slechter. Foto: evenals in de vorige ronde wist Bart Donders het eerste volle bordpunt voor Pallas binnen te halen Max kon de voorsprong uitbreiden, maar daar waren wel sterke zenuwen voor nodig. Als een ware Kortsjnoi (ik weet nooit hoe ik die naam moet spellen...) pakte hij in de opening een pionnetje mee en ging daarop zitten. Dit ging wel ten koste van zijn ontwikkeling, alle pionnen op de koningsvleugel bleven zowat tot het eindspel onaangeroerd. Iedere schaker weet dat de koning daar niet vrolijk van wordt, en tegenstander Tristan van der Schaaf had naar mijn idee dan ook meer dan voldoende compensatie. Het lukte hem echter niet om dit aan te tonen en langzaam maar zeker werden steeds meer stukken geruild, waaronder uiteindelijk ook de dames. Toen was het voor Max eindelijk tijd om e6 te spelen, zijn loper te ontwikkelen en torens verbinden, en daarna liep zijn extra (vrij)pion vlot door. Chris kon daarna het eerste matchpunt laten bijschrijven. Van zijn partij heb ik niet veel meegekregen, wel zag ik dat hij de opening rustig en degelijk opzette, en op een gegeven moment veel druk kon zetten op een achtergebleven zwarte pion op d6. Ik vermoed dat dit uiteindelijk de doorslag heeft gegeven, maar de partij was al klaar voor ik het in de gaten had. Met nog drie partijen gaande hadden we nog een halfje nodig voor de overwinning. Het meest zeker leek me hiervoor Gerard, die op dat moment in een eindspel beland was. Hij speelde met zwart tegen René in 't Veld, die de Russische verdediging agressief aanpakte en daarmee het loperpaar won. Ik weet niet of er ergens wat gemist is door de heren, daarom kan ik met gerust hart opschrijven dat Gerard daarna geen krimp gaf en vakkundig alles wist af te ruilen tot een eindspel met een goed paard tegen slechte loper, en veel betere pionnen. Op het moment dat ik Gerard influisterde dat hij remise mocht maken, won hij een pion en deed zijn tegenstander een aanbod wat met goed fatsoen niet afgeslagen kon worden. Daarmee was de winst een feit! Zelf speelde ik met zwart tegen Ferdinand Binnendijk. Na wat ongebruikelijke openingsschermutselingen werd het lange tijd een waiting game. Eerst werden de rokades zo lang mogelijk uitgesteld, vervolgens de stelling dichtgeschoven en daarna door beide partijen met de stukken achter de linies heen en weer geschoven om eventuele initiatieven in de kiem te smoren. Omdat een mens toch wat wil, plantte ik een paard op g4, maar het duurde tot zet 20 voor het eerste stuk werd geslagen. Daarna bleef de stelling volgens mij steeds min of meer in evenwicht, maar omdat Ferdinand toch het idee had dat winst voor hem noodzakelijk was, ging hij steeds meer initiatief nemen. Echt iets doorslaggevends leverde dit niet op, en in tijdnood blunderde hij een stuk weg, waarmee het in één klap hopeloos werd voor wit. Daarmee was Eric de laatste die nog bezig was. In een experimentele, of overmoedige bui had hij in een stelling waarin niet veel aan de hand leek een stuk geofferd voor een pion. Daarmee had hij zichzelf uiteraard in een lastig parket gebracht, maar gelukkig voor hem vond zijn tegenstander geen goed winstplan. Toen de tijd verder wegtikte namen de zenuwen duidelijk de overhand en bood Erics tegenstander maar remise aan, wat uiteraard in dankbaarheid aanvaard werd. Hiermee werd de gebruikelijke uitslag van de IJsselderby weer bereikt, gelukkig deze keer in ons voordeel, waarmee we ook een grote sprong maken op de ranglijst!
|
