Zaterdag speelden we tegen SG Amersfoort, op papier weer een sterk team met geen enkele speler onder de 2000. We waren compleet en hadden er zin in.
De tweede klasse is voor iedereen in ons team een uitdaging. De topborden krijgen echt goede schakers tegen zich en onderin zijn we meestal ook underrated, maar we voelen ons niet kansloos. Zaterdag zeker niet.
Foto: onder toeziend oog van wedstrijdleider Eric Goedhart, die geen VAR nodig had
Als niemand het verslag wil schrijven en jij gaat het doen, dan mag je natuurlijk met jezelf beginnen. Ik was dan ook als eerste klaar en op zich is het dan ook logisch dat je dan het verslag schrijft, want je hebt de meeste tijd om alle partijen goed te volgen. Aan de andere kant heb je ook de meeste tijd om aan de bar te hangen en dat komt de objectiviteit meestal niet ten goede.
Maar goed, bord 6 dit keer dus. En waar ik de vorige keer vermoedelijk zelf het slachtoffer was van een gedegen voorbereiding, kreeg ik dit keer de variant op het bord die ik zelf thuis bekeken had (dankjewel Erik).
In een onvervalste Siciliaanse draak speelde Peter Reedijk het in de opening niet helemaal zuiver en dan sta je al snel kut. In de partij overschatte ik de tegenkansen van mijn tegenstander en liet ik een eeuwig schaak mechanisme toe, maar gelukkig wist hij niet zeker dat het echt eeuwig schaak was.
Ik dreigde in die variant dan ook wel ondekbaar mat in 1. Toen hij de eeuwig schaak kans liet lopen en zijn koning naar f7 speelde (net zoals Niels Voortman in de beker tegen mij) was het snel gebeurd. De koningstelling werd open gespeeld met f5 en groot materiaalverlies was niet meer te voorkomen. Een goede partij, al zeg ik het zelf.
Wie een chess.com account heeft, kan de partij naspelen:
Teamleider Max speelde naast mij op bord 5 en leek ook op weg naar een goed resultaat.
In een Slavische partij offerde Max een stuk tegen, in eerste instantie, 3 pionnen van Ardin Bosboom. Nee, dat is niet de zoon van Manuel, maar de zoon van IM Thea Lanchava, de eerste bordspeelster van Amersfoort. Zij kon er helaas niet bij zijn omdat ze een EK voor dames verklootte. Die drie pionnen werden er vier en Max snoepte ook nog een kwaliteit mee. Dat leek goed te gaan, maar Ardin begon beter te spelen en Max was niet snel genoeg met zijn vrijpionnen op de damevleugel.
De kwaliteit werd teruggewonnen en daarna was het stuk beslissend.
Hierna volgden de beslissingen elkaar vrij snel achter elkaar op. De volgorde hier zal wel niet goed zijn. Ik hoopte dat het Facebookverslag me daarmee kon helpen, maar die is vervangen door de link naar de website.
Guy speelde op bord 2 tegen een jeugdig talent, de nr.2 van het NK B-jeugd, Tim Grutter. Ik dacht al vrij snel dat Guy niet zo goed stond omdat hij de a-lijn weggaf, maar dat was volgens Guy allemaal wel ok. Met meer ruimte in het centrum en richting de koningsvleugel, lagen er aanvalskansen. Toch liet Guy het daar ergens iets liggen. Ik denk dat er eerst een pion afging en later nog meer materiaal waardoor Guy op moest geven.
Jim kwam op bord 7 tegen Gerard van Otten in een vierpaardenspel terecht. Grappig genoeg kozen beiden varianten die ik zelf juist vermijd. Van deze partij heb ik in het laatste uur weinig gezien en helaas kon Jim niet mee-eten en heb ik het hem niet meer gevraagd. Het eten bij Pura Vida was trouwens erg lekker. Waar we af en toe of erg lang moeten wachten, of niet lekker eten, daar was het hier echt goed. Ik weet dus niet waar het in de partij mis ging, maar Jim verloor.
Goed nieuws zat er al een tijdje aan te komen op bord 4. Misschien wel de visueel leukste partij van de dag.
René speelde een dubbel pion offer tegen Henrik Porte en dat leidde uiteindelijk tot een eindspel met twee pionnen meer! Maar daar was wel enig zwaar rekenwerk en creatief spel voor nodig! De zwarte koning in het midden van het bord zorgde voor onoverkomelijke problemen. Het eindspel was ook leuk om te zien voor de Palladiaan. René kon het mooi uitspelen. Knappe overwinning!
Wouter kreeg tegen Jeroen Bügel een stelling met een diep binnengedrongen e-pion van wit. Ik dacht heel lang dat dat best mee viel en die pion op den duur wel zwak zou worden, maar kennelijk konden de witte stukken er toch van profiteren.
Foto: Wouter Waagmeester en René Renders
Inmiddels was het 4-2 met Pim en Morris nog bezig. Pim speelde zijn gebruikelijke spel tegen teamleider Joeri Piet. De teamleider van SG Amersfoort die in zijn vorige wedstrijdverslag maar twee opdrachten meekreeg…: Waagmeester 0, Heijne 0.
Lees vooral het verslag van Joeri:
Hij mocht het dus zelf tegen Pim proberen. Pim bouwde eerst langzaam aan een aanval op de koningsvleugel, maar op een gegeven moment toen ik even niet keek, zat die 0 er best wel even in voor Pim. Gelukkig liet Joeri Pim veel te ver terugkomen. Een machtige koning liep gewoon bij de zwarte stelling naar binnen. Dat was best even link, maar Pim overspeelde daar knap zijn tegenstander. 4-3 dus..
Met Morris nog bezig in een eindspel met twee lichte stukken en twee torens tegen 1e bordspeler Dimitri van Leent. Morris dacht lang na in de opening, maar dat leidde niet tot problemen. Hij verloor of gaf een pion met best goede kansen. Wouter was in ieder geval erg optimistisch. Dat was wat overmoedig misschien en Morris kon echt niet verder komen dan remise.
Een 4,5-3,5 verlies is natuurlijk niet leuk. Zeker niet als er meer in zat met wat meer geluk. Maar we krijgen nog wel wat minder sterke tegenstanders en dan gaan we nog wel wat puntjes sprokkelen.
