Nadat vorige week de eerste 4 partijen in 2-2 waren geëindigd mochten René, Gerard, Eric en ik het proberen af te maken in Ermelo tegen VSG 1.
Aangezien vorige week de borden 2,3,6 en 7 al gespeeld waren speelde ik verassend wat lager dan denk ik gebruikelijk terwijl Gerard ietsje hoger speelde.
Na een mooie rit over de Veluwe kwamen we aan in een gezellig buurthuis, waar het koningsgezinde karakter(een grote foto van Willy en Max hing voor de ingang van de speelzaal) van de Veluwe nog eens benadrukt werd.
Na een uurtje leek het de goede kant op te gaan.
Ik zat zelf op 4 tegen Ernst Keijer en nadat het Frans door hem geruild werd(het laatste wat je normaal gesproken tegen zo’n degelijke speler wil), probeerde ik in ieder geval in de opzet een kleine inbalans te creëren. Ernst speelde op zet 11 gelukkig voor mij een nogal onnauwkeurige zet waardoor ik een stuk kon geven om het 3 zetten later met 2 pionnen rente terug te krijgen. Er werd even doorgespeeld en wit probeerde nog een wanhoopsoffensief te lanceren, maar het punt kwam nooit meer in gevaar. op het moment dat ik de 2 pionnen won leek het op de andere borden best aardig te gaan.
René had naar mijn mening een comfortabele stelling op 1 tegen Rob Boterenbrood en Eric stond met zwart tegen Dirk van Setten zeker niet minder. Alleen bij Gerard ging het minder. Gerard bestreed de Siciliaan met Dxd4 in plaats van Pxd4 en leek vrij aardig te staan. De tegenstander initieerde een dameruil en Gerard besloot daarop in te gaan. Met de dameruil verloor wit alleen het initiatief waardoor zwart een soort gedroomde Franse structuur had. De pion van Gerard op e5 werd langzaam zwak en Gerard moest lijdzaam toezien hij zwart rustig zijn stukken daarop ging richten en uiteindelijk de pion en daarmee ook het punt binnen hengelde.
Met alleen Eric en René aan het spelen stond het dus gelijk. Eric had inmiddels zijn kleine voordeel niet kunnen behouden maar de stelling moest nog steeds binnen de remisemarge zijn.
Het probleem was wel dat Eric weinig tijd had. Zijn tegenstander kon een plan met duidelijk voordeel alleen niet vinden. Toen Eric de mogelijkheid zag om een vesting te bouwen waardoor het halve punt verzekerd was, kon je dat wel aan onze oud-medewerker van Defensie overlaten.
Met 3,5-3,5 dus alle druk op de kopmannen van beide ploegen. René had na de niet overdreven ambitieuze Caro-Kann van Boterenbrood inmiddels een beter eindspel bereikt. Het plan was om met meerderheid op de damevleugel een sterke vrijpion te creëren. Terwijl René hiermee bezig was overzag hij alleen een truc waardoor een pion verloren ging. Opeens stonden de stukken van wit ook allemaal slecht terwijl alles van zwart begon samen te werken. Zwart won nog 2 pionnen en ondanks dat René lang door bleef ploeteren bleek de stelling niet te houden.
Een wat onnodige 4,5-3,5 nederlaag.
