Meer dan veilig, maar nog steeds niet iedereen binnen ons team is er blijkbaar van overtuigd dat we het dit seizoen bijzonder goed doen. Of bijzonder veel geluk hebben…
Op papier waren we dit keer wel de favoriet. VSG speelde met twee invallers en was daardoor iets verzwakt. Maar ook VSG 1 speelt dit seizoen ver boven verwachting. Ik denk dat niemand van ons bij aanvang van het seizoen had bedacht dat wij in de vijfde ronde voor de eerste plaats zouden strijden.
Foto: de eerste vier borden
Daar is aan beide zijden wel wat geluk voor nodig geweest, maar natuurlijk ook gewoon wat goede wedstrijden.
Voor deze wedstrijd stonden we 1 puntje voor op VSG. Een overwinning van ons zou VSG1 vrijwel uitschakelen in de strijd om het kampioenschap.
We begonnen echter gewoon slecht. Gerard kreeg een speculatief stukoffer om de oren van Dirk van Setten en kreeg een geweldige aanval over zich heen. Ik dacht nog even dat hij zich kon redden met een tegenoffer op h2, maar toen ik wat later weer keek, stond er een pion op b7 die een dubbele aanval op twee torens had! Daar was niets meer aan te redden. De volgende ronde krijgt Gerard van mij een strafdieet van 2 eieren voor de wedstrijd.
Het duurde even voordat de volgende resultaten binnen kwamen. Het zag er nog niet zo heel slecht uit, maar echt veel vertrouwen had ik op dat moment nog niet.
Chris stond niet meer zo lekker. Zijn tegenstander Gerard de Hoop kreeg veel spel op de damevleugel.
Eric Goedhart zorgde voor beter nieuws tegen Onno Wolters. Hij won een pion, al had dat volgens omstanders een stuk moeten zijn, maar dat leek mij nog niet zeker. Een pion zou in ieder geval ook genoeg moeten zijn voor de winst.
Johnny leek het zichzelf wat moeilijk te maken tegen Bas West.
En ik speelde tegen Ernst Keijer waar ik op het moment dat Gerard opgaf net een pion van had gewonnen.
Martijn Hage stond tegen Sape Westra wat gedrukt. Jim stond op bord 2 tegen Rob Boterenbrood, in wat wij de Jop-variant noemen, een stuk beter en Wouter had het best moeilijk tegen William Shakverdian, die een paar jaar geleden nog de Hoofdgroep op het Pallas jeugdtoernooi onveilig maakte.
De tweede beslissing viel bij Chris. Het initiatief van de tegenstander op de damevleugel leverde een kwaliteit op en waar ik dacht dat de stelling nog niet zo gemakkelijk gewonnen was, dacht Gerard de Hoop er anders over. Chris moest al snel opgeven.
Jim zorgde voor de aansluitingstreffer. Een sterke partij, niks op af te dingen! En de remise van Martijn met een pion minder was eigenlijk ook niet zo gek. Martijn had zich weten te bevrijden, ten koste van een pion, maar zijn tegenstander vertrouwde het blijkbaar niet meer zo. Tot nu toe viel het allemaal nog wel mee met de onregelmatigheden. Maar daar kwam snel verandering in.
Ik kwam erg goed uit de opening, had een pion gewonnen, een bijzonder goed eindspel in het vooruitzicht met een megapaard wat op d6 zou kunnen komen tegen een franser dan franse loper, spel via de a-lijn én kansen op de koningsvleugel. En wat doet Radboud dan natuurlijk, een geheel onverantwoord stukoffer op de koningsvleugel. ..Nou ja, het klopte dan misschien wel, maar ergens mistte ik de sterkste voortzetting waardoor het knap lastig werd.
De pion van Eric werd een gevaarlijke vrijpion op de a-lijn, maar toen Eric zijn e-pion weggaf was de stand weer gelijk en kwam hij tegelijk met Johnny vragen of remise ok was.
Ik dacht dat ik wel ging winnen en Wouter ook wel goed stond en daarmee zouden we in ieder geval op 4-4 afstevenen.
Johnny’s aanbod werd niet geaccepteerd en Eric mistte mijn akkoord op het aanbod van zijn tegenstander. Uiteindelijk had hij nog maar zo weinig tijd over dat hij het wel aan moest nemen.
Dus, ik stond inmiddels weer gewonnen en Johnny stond ineens weer goed. Wat daar gebeurt is weet ik niet, maar vanuit een gelijke stelling maakte hij het zichzelf vreselijk moeilijk. In plaats van een paard op c5 te zetten die de pion blokkeerde kwam er een loper te staan en werkten zijn stukken niet meer goed samen. Hij kwam slechter en slechter te staan, maar wel met nog steeds wat rommelkansen.
Johnny deed wat Johnny altijd doet in een slechte stelling en dat is hoe dan ook de zware stukken op het bord houden en op de konings stelling richten. Dat leverde ook hier weer een goed eindspel op.
En dan hebben we Wouter nog. Wouter speelde tegen een jeugdtalent en had het er knap lastig mee. Naar eigen zeggen kwam hij goed weg. Ik zag aan het eind een eindspel met zware stukken en de koning van Wouter stond mij iets te onveilig. Er ging een pion verloren, maar als compensatie had Wouter wel een vrijpion. Uiteindelijk bleek remise genoeg en het hoogst haalbare.
Ikzelf won mijn geofferde stuk terug, en na wat onnauwkeurigheden in het eindspel was dat dan weer makkelijk gewonnen.
Nog bezig was Drama-Queen Johnny met een 3,5-3,5 stand. Zijn goede eindspel was meer dan goed. Een vrijpion op de a-lijn ging gewoon promoveren en daarmee wonnen we deze belangrijke wedstrijd met 4,5-3,5.
We zijn dus nu nog steeds koploper, maar de volgende wedstrijd zal het echt beter moeten!
