Fit Pallas 1 boekt krappe overwinning in extra tijd
Zaterdag 15 september was de dag waar iedereen naar uitkeek. De eerste ronde van de KNSB competitie stond namelijk op het programma.
Het eerste is dit jaar versterkt met twee “oude nieuwe” spelers. Johnny is terug uit de Verenigde Staten en is weer definitief onderdeel van het team.
Bij René zijn de kinderen inmiddels oud genoeg om zelf naar de voetbal te gaan dus voor hem is ook plek gemaakt. Dit is ten koste gegaan van Ben die dit jaar niet extern speelt en Chris die de ervaren kopman is in het tweede.
Als laatste onderdeel van dit proces om een gooi naar de titel te doen is Radboud dit jaar teamleider af ten koste van mijzelf, met het idee dat vers bloed op deze positie ook een goed idee is. Met voor het eerst in jaren een gemiddelde rating van boven de 2000 is dan ook de ambitie om tot de laatste ronde voor de titel te strijden.
In de eerste ronde was Voorst de tegenstander. Een ervaren team dat vorig jaar knap als tweede uit de OSBO gepromoveerd is.
Met de taaie Klaas Hagendijk als versterking plus een team vol geslepen vossen die ondanks het verlies van wat haren en ratingpunten voor ieder team een bedreiging kunnen vormen, stond ons een zware uitwedstrijd te wachten.
Omdat Voorst natuurlijk niet de verste uitwedstrijd van het jaar is besloot ik dat er met dit weer als een soort warming up best gefietst kon worden naar de speelzaal. Dit advies werd opgevolgd door de verse krachten Johnny en René en door Morris die na jaren de post bezorgd te hebben zijn hand niet omdraait voor een fietstochtje van 10 km.
Foto: op de fiets naar de tegenstander
Jim vond dit vanuit Holten toch wat overdreven en pakte de auto. Guy sloeg vanwege een blessure ook over en onze joker Remco die voor Pim inviel zag op tegen de terugreis op de fiets (waarschijnlijk had dit iets te maken met de biertjes die hij van plan was te nuttigen) en pakte dus maar de trein.
De oplettende lezer zal door hebben dat ik Radboud nog niet heb genoemd, dit komt omdat deze jonge god besloot de 10 km te lopen. Respect!
Na een prima lunch bij de onvolprezen Bakker Bril (waar wij uiteraard ook een saucijzenbroodje voor onze wandelaar kochten) konden we aantreden tegen de heren uit Voorst.
De wedstrijd begon vrij rustig, op bijna alle borden werden toch vooral zetjes uit de kennis van het collectief gespeeld. Uiteraard hield de bij Pallas wel bekende Jeroen Bosch van Rosenthal zich daar wat minder aan door tegen mij meteen met een pionnenstorm op de koningsvleugel te komen die overigens vrij weinig deed.
Een ander opvallend gegeven uit het eerste kwartier was de blik van Morris na de tweede zet van zijn tegenstander. Zijn tegenstander Klaas Hagendijk speelde namelijk op bord 2 2.d3 tegen het Frans, een opstelling waar Morris niet zo dol op is en nog wel eens uit frustratie meteen remise tegen aan bood of zelfs met e5 op antwoordde.
Nu ging hij na wat gelach van Johnny om zijn gezichtsuitdrukking er eens echt voor zitten. Bij de rest leek het allemaal wel volgens plan te gaan. Donderdag maakten een aantal teamgenoten zich nog druk om het gegeven dat Remco in de opening met zwart nog al eens lak heeft aan het veld f7, dit ging echter gewoon goed. Wat minder goed ging bij Remco was echter een zwakke pion op c7. Remco dacht dat het paard op c3 dit ding alleen kon aanvallen via d5 en dekte dat veld dus door een paard op b6 te zetten, het witte paard sprong echter naar b5 waardoor de pion verloren ging. Met het verlies van deze pion zakte zijn stelling in elkaar en kon hij helaas opgeven. Helaas dus een snelle achterstand.
Vervolgens ging het ook nog eens mis bij Guy op 1.
Na de opening leek hij prima te staan, hij kon een pion winnen maar koos vanwege positionele overwegingen hier niet voor tegen Rudy Bloemhard, de enige speler bij Voorst met een KNSB rating van boven de 2000. In het vervolg van de partij maakte Guy helaas een flinke blunder. Hij dacht door een pion te geven een stuk te kunnen winnen, het probleem was alleen dat hij als hij het stuk zou winnen ook mat zou gaan. Hierdoor moest hij zelf een stuk geven. Hij bleef nog dapper door buffelen maar toen er een eindspel op het bord kwam met nog steeds een stuk kon hij opgeven. Na deze twee vervelende nederlagen hadden we even wat goed nieuws nodig. Gelukkig was Radboud op alle gebieden vandaag in een bloedvorm. Met wit speelde hij zeer scherp en overtuigend waardoor zijn pionnen met flinke pas door de stelling van tegenstander Lûtsen Dooper wandelden. Lûtsen moest een stuk geven om ze tegen te houden en na nog een klein foutje konden de stukken in het doosje en maakte Radboud de aansluitingstreffer. Chapeau!
Toen waren er nog 5 partijen bezig. Morris en Klaas hadden het bord nog vol staan, René leek na de opening overtuigend te gaan winnen maar hier was het grote voordeel toch wel verdwenen. Ik had zelf inmiddels een comfortabele stelling met zwart maar of het genoeg was, was niet duidelijk. Jim had de partij na wat vooral kleine optische problemen naar zich toe getrokken en bij Johnny was het onduidelijk maar ook niet minder. René vroeg daarom aan mij of hij remise aan mocht bieden/nemen. In eerste instantie zei hij ik nee omdat ik er niet compleet van overtuigd was dat er op de overige borden 3 punten gepakt gingen worden maar nadat Jim’s stelling overduidelijk gewonnen was liet ik het oordeel aan René zelf over die besloot het aan te bieden. Bij het avondeten kon René overigens melden dat hij een zet voor de remise beslissend voordeel(engine oordeel +2,5) had gemist. Zijn tegenstander nam het aan waardoor we 2,5-1,5 achter kwamen.
Nu kom ik helaas bij de partij waar we toch een kleine nare nasmaak van zullen hebben. Jim speelde met zwart zoals gebruikelijk Frans tegen de solide Michiel Jansen. Na die dus kleine optische problemen kon Jim door goed spel 2 pionnen winnen en de verwachting was dat het resultaat hier dan ook snel genoteerd kon worden. De stelling was namelijk compleet gewonnen voor zwart. Jim ging eens kijken hoe hij het effectiefst kon winnen. Dit duurde alleen wat te lang waardoor de klok rond de 30ste zet pardoes 0 aangaf bij Jim en de partij opeens ipv gewonnen verloren was.
Nu was het aan de twintigers om met een 3,5-1,5 achterstand alsnog de punten binnen te halen tegen de zeventigers Hagendijk en Tulfer en de zestiger Bosch van Rosenthal. Na de tijdscontrole besloten we dat we er vol voor zouden gaan maar geen onverantwoorde risico’s zouden nemen.
De fietstocht had ons duidelijk de energie gegeven om in deze extra tijd er nog een schepje bovenop te doen waar normaal gesproken in deze fase van de partij het zwaarder wordt. Ik scoorde zelf het eerste punt. Nadat ik mijn kleine voordeel door goed verdedigend werk van Jeroen niet kon verzilveren in het middenspel ging ik een toreneindspel in waar ik iets actiever stond maar wat waarschijnlijk binnen de remisemarge bleef. Jeroen maakte echter 2 kleine foutjes waarna ik na wat nauwkeurig geschuif met koning en toren mijn e pion naar de overkant kon begeleiden.
Morris maakte de gelijkmaker. Rond de tijdscontrole kreeg hij een toren voor twee lichte stukken. Morris wist echter met actief, overtuigend en dwingend schaak de witte stukken steeds verder naar achteren te duwen. Toen er op een gegeven moment twee torens op de 2de rij stonden was er niets meer te verdedigen voor wit en werd het punt genoteerd.
Het was toen aan Johnny om alsnog de matchpunten binnen te halen. In een partij waar het continu op en neer golfde offerde Johnny op een gegeven moment correct een stuk wat later met een pionnetje rente werd teruggewonnen. Deze pion werd echter in de fase dat Johnny op increment aan het schaken was weer ingeleverd. Johnny hield echter wel druk op de zwarte stelling en dat werd de tegenstander te veel. Johnny won eerst de h pion en kon na een handigheidje met zijn paard ook nog eens de a pion bijschrijven. Dit werd op een klein slippertje na (Johnny speelde een onreglementaire zet….) goed uitgespeeld en een paar zetten na dit ongelukje gaf de tegenstander alsnog op waardoor de wedstrijd met 3,5-4,5 onze kant op viel. Zo scoorde de sportieve brigade dus 4,5 uit 5 terwijl de rest met nulletjes naar huis ging.
Een misschien onnodig spannende overwinning bij een gevaarlijk team en een goede start van het seizoen. De overwinning werd nog door het grootste deel van het team gevierd bij het plaatselijke steakhouse waar Johnny zich thuis voelde na het zien van een Amerikaanse vlag bij de ingang. De taferelen binnen waren echter vrij bizar en zorgde voor meerdere lachbuien aan tafel.
Een boeiend einde van een boeiende dag die uiteraard nog stevig werd nabesproken tijdens de fietstocht naar huis.
