HOME aamenu ☰ MENU
Deventer,  07-11-15  auteur: René Renders

Pallas 1: Het had net zo goed andersom kunnen zijn...

Pallas 1 speelt gelijk na duel met wisselende kansen.

Over de (weinig zinvolle) vraag welk team zich met meest kon beklagen met de 4-4, Pallas of Caïssa 3 zullen we het maar niet hebben, de uitslag staat en kan derhalve terecht genoemd worden. Wel was het de hele middag volstrekt onduidelijk welke kant het op zou gaan, en gezien mijn bange voorspelling halverwege de middag en het feit dat onze gasten uit Amsterdam gemiddeld zo’n 80 ratingpunten meer in de strijd te werpen hadden kan ik als teamleider vrede hebben met een matchpunt.

Het begon desondanks erg mooi met een vroege overwinning van invaller Radboud, op FM Günther Bellon. Nu was dit niet te wijten aan een mooie combinatie of strak positiespel, maar de enige titelhouder van de dag vergat even het adagium van John Nunn (LPDO, ofwel Loose Pieces Drop Off) zodat Radboud dankzij een dameschaakje op a4 in de opening een loper mee kon pikken. Daarna bleef het lang onrustig, eigenlijk de hele middag. In de stellingen van Jop en Max had ik wel vertrouwen, maar juist bij hen ging het mis. Jop had tegen Avni Sula een waar spektakelstuk op het bord waar de neutrale toeschouwer geen touw aan vast kon knopen, met twee onveilige koningen en penningen all over the place. In zo’n stelling kan een tempo cruciaal zijn en dit bleek Jop net te kort te komen. Max speelde een degelijke partij met zwart waar tegenstander Albert Riemens weinig tegen wist uit te richten. Volgens Max stond hij op een gegeven moment zelfs totaal gewonnen, maar wist het in de tijdnood niet uit te rekenen, waarop het helaas van kwaad tot erger ging. Weggeven van een stuk besliste de partij, waarmee Pallas op achterstand kwam.

Even daarvoor had Jim zich uit een netelige situatie weten te redden. Zijn gambietspel pakte helemaal verkeerd uit toen hij in de opening twee zetten door elkaar haalde, wat hem een extra pion kostte. Gelukkig voor hem en voor ons had tegenstander Martin Bottema daarna moeite om goede ontwikkelingszetten te vinden en wist Jim goed gebruik te maken van zijn compensatie in de vorm van aanvallende dreigingen. Hierdoor wist hij een pion terug te winnen en af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers, wat eigenlijk direct remise was.

Totaal uit het niets bracht Guy ons op gelijke hoogte. Hoewel hij naar mijn indruk niet slecht uit de opening kwam en tegenstander Aldo van de Woestijne veel tijd verbruikte, kreeg wit op een gegeven moment toch een aanval, toen hij binnen viel met zijn torens. Daarin verzuimde die echter tot vier keer toe een winnende paardzet uit te voeren, waarmee Guy ontsnapte en er een soort dynamisch evenwicht leek te zijn ontstaan. Echter, na het uitvoeren van zijn 40e zet drukte wit zijn klok niet, of in elk geval te laat, in, waarmee de partij direct afgelopen was.

Morris was toen al een hele tijd aan het zwoegen met zwart op bord 1 tegen Jos ten Hacken. Die trok met g4 aanvankelijk hard ten aanval, maar na een pionoffer van Morris durfde hij niet goed door te drukken. Daarop wist Morris toch gevaarlijk tegenspel op touw te zetten, wat ondanks dameruil steeds dreigend aanwezig bleef. Het werd een strijd van toren en paard tegen koning, op beide vleugels, waarin Morris er ondanks een pion minder in slaagde zoveel dreiging te creëren dat zetherhaling onvermijdelijk werd. Weer een meevallertje dus.

Niet lang daarna bracht ondergetekende Pallas zelfs weer op voorsprong, al kan dat geen meevallertje genoemd worden. Eigenlijk was dit de enige partij van de dag die min of meer zonder hobbels verliep, en gelukkig in mijn voordeel. Hoewel mijn tegenstander Rik Salomons me al na een paar zetten out of book had, kreeg ik een prettige drukstelling, waarbij zwart het passief speelde. Geduldig bouwde ik de druk op, waarbij ik waarschijnlijk iets directs winnends over het hoofd heb gezien, maar wat ik wel zag was een afwikkeling naar een winnend eindspel, wat met vaste hand uitgespeeld werd, voor mijn doen althans.

Hiermee was in elk geval een matchpunt binnen en kon Johnny vrijuit spelen in een poging de winst binnen te halen. Hierbij had hij helaas wel te kampen met een minuspion, die Cees Visser wist binnen te hengelen nadat Johnny vergat een paar stukken te ruilen. Daarna vocht hij echter als een bezetene en haalde alles uit de kast in een poging remise te maken. Het gevecht nam dan ook veel tijd en 80 zetten in beslag, maar het lukte helaas net niet.

De tegenstanders konden opgelucht ademhalen en vertrokken in de duistere nacht met een puntje naar het verre Amsterdam. Een groot deel van ons team en een aantal toeschouwers vertrok naar het sjieke optrekje van Max M, laten we hopen dat zijn jonge huisgenote dit overleefd heeft…