HOME aamenu ☰ MENU
Groningen,  21-04-18  auteur: Radboud de Roos

Pallas 1 onderuit in Groningen

De laatste loodjes wegen het zwaarst.

Twee weken geleden leek er nog niks aan de hand. Ik had 9 spelers beschikbaar voor onze laatste wedstrijd. Pim was jarig op de dag van de wedstrijd en in onderling overleg besloten we dat Pim niet zou spelen.
Vervolgens meld eerst Guy zich af en vervolgens ook Ben. Dat zijn de vervelende kanten van het teamleiderschap. Ik was al bezig om één invaller te zoeken en dat was al moeilijk, laat staan 2.
Gelukkig wilde Rudy Nutbey wel spelen zodat we maar 1 bord leeg hoefden te laten. Dat werd bord 8. Niet bord 1, want we speelden eigenlijk nergens meer om en we willen eigenlijk allemaal een zo sterk mogelijke tegenstander.

Morris was als eerste klaar. In eerste instantie misschien niet al te gemotiveerd omdat het niet meer ergens om ging, maar een leuke stelling bracht daar verandering in. Morris speelde tegen het 15 jarige talent Jonas Hilwerda. Die bleek goed voorbereid op Morris zijn beperkte openingsrepertoire waardoor Morris al snel een wat ongebruikelijke zet speelde. Dat haalde zijn tegenstander uit de voorbereiding, maar zijn stelling was moeilijk te spelen. Morris kwam goed terug in de partij, maar echt voordeel bleek er niet meer te halen waarna de vrede werd getekend.

Max was als tweede klaar. Zijn tegenstander offerde in de opening al (tijdelijk?) een pion. Max was niet echt onder de indruk en toen er even later een stuk tegen aan gegooid werd vroeg ik me al af of dat wel goed was. Tegenstander Edwin Zuiderweg offerde een loper op h6 waarna niet meer verhinderd kon worden dat de dame daar binnen kwam. Wit had echter alleen maar een paard en dame over in de aanval en dat was niet genoeg. Volgens mij liep de zwarte koning redelijk eenvoudig uit de schaakjes en matdreigingen waarna wit snel opgaf. We stonden weer gelijk!

Jim volgde niet zo heel veel later. Ik kreeg de indruk dat zwartspeler Bruno Jelic het Jim niet al te moeilijk maakte om een sterke aanvalsstelling op te zetten. Jim was achteraf trots op zijn loperpaar en dat loperpaar zorgde ook voor de winst.

Ik was zelf de volgende. In een hele scherpe partij liet zwart de ontwikkeling van de koningsvleugel voor wat ie was en ik kreeg daar ook een sterke aanval. Een paardoffer op e6 brak alles open, maar het vervolg bleek nog niet zo eenvoudig. Ik liet Joop Hummel ergens ontsnappen, maar gelukkig liet hij in tijdnood nog een aardig eeuwig schaakmechanisme toe. Het stond 3-2, maar we leken niet op een overwinning af te gaan.

Johnny was ergens een stuk verloren tegen Theo Ebels. Deze gaf Johnny nog wel veel te veel rommelkansen waardoor het zowaar nog spannend werd. Een sterke koningsaanval zorgde ervoor dat het stuk achter werd gereduceerd tot een pion, maar dat bleek toch niet genoeg. Nadat alle complicaties voorbij waren bleek de pion beslissend.

De een na laatste partij was misschien wel de leukste van allemaal. Invaller Rudy Nutbey speelde tegen Piet Mulder met zo’n 400 ratingpunten meer. Ik was even bang voor een snelle nederlaag, want er ging een belangrijke pion op e5 verloren. Toen ik een paar zetten later weer keek, zag ik dat Rudy helemaal niet zo slecht stond. Hij had goede compensatie voor de pion en toen zwart zijn stelling ook nog eens verzwakte dacht ik zelfs dat hij ergens gewonnen stond. Zijn stukken werkten erg mooi samen. Uiteindelijk bleken de 400 ratingpunten toch voldoende voor de winst, maar complimenten voor Rudy voor deze partij!

Als laatste was (alweer) Chris bezig. Hij speelde tegen Erwin van Pelt een partij waar ik niet duidelijk kon zeggen wie er beter stond. Ik heb een tijdje de partij niet gevolgd en zag dat hij in een toreneindspel een pion achter stond. Nu zijn toreneindspelen altijd remise, maar deze keer wist zijn tegenstander het goed uit te spelen en redde Chris het net niet.

Al met al dus een 5-3 nederlaag en daarmee een toch ietwat teleurstellende 5e plaats in de 3e klasse B.
Het is achteraf soms verleidelijk om een bepaalde wedstrijd te noemen waar het mis ging en soms zelfs bepaalde partijen, maar je wordt kampioen over 9 wedstrijden en 72 partijen. Wat opvalt is het grote aantal invallers dit seizoen. We hebben in totaal met 16 spelers gespeeld en dat is echt teveel. Nu hebben onze invallers het gemiddeld erg goed gedaan, maar als we volgend jaar weer een gooi naar het kampioenschap willen doen, dan zullen we dat moeten verbeteren.

Als ik naar de resultaten van onze vaste spelers kijk, dan hebben we het allemaal best aardig of gewoon goed gedaan. Onze topscoorders dit seizoen zijn Jim en Morris met beide 6,5 uit 9.

6 van de 8 basisspelers hebben meer dan 50% gescoord en de andere 2 toch zoals op basis van rating verwacht mocht worden.

Een aantal spelers hebben behoorlijk overscores gehaald: Jim heeft een W-We van +1,63, ikzelf +1,04 en Guy ook +0,79.

Zoals het er nu naar uitziet, zijn we volgend jaar nog wat sterker en gaan we opnieuw een gooi naar het kampioenschap doen!